حضوری که فقط 63 دقیقه به طول انجامید و احدی در همان اولین بازی که برای پرسپولیس انجام داد، مصدوم شد و کلاً فوتبال را کنار گذاشت. به پرسپولیس رفتن احدی بعداً برایش گران تمام شد و او سال 86 به خاطر همین مسئله مغضوب بعضی از اعضای هیأت مدیره استقلال شد و نتوانست دستیار ناصر حجازی فقید شود اما نکته اینجاست که چرا احدی پرسپولیسی شد؟
مرحوم احدی چند سال قبل در گفت‌وگویی دوستانه این مسئله را برای ما شرح داد و گفت: تابستان سال 71 خیلی‌ها از استقلال جدا شدند؛ از شاهرخ بیانی گرفته تا مهدی فنونی‌زاده، جعفر مختاری‌فر، امیر هاشمی‌مقدم و... تازه خود منصورخان هم دیگر سرمربی نبود. بانک تجارت به من پیشنهاد داد و من هم رفتم تا با پول آن به زندگی‌ام سر و سامان بدهم. از استقلال که پولی نمی‌گرفتیم. آن همه سال در این تیم بازی کرده بودم. در آن ایام هرگاه با بانک تجارت مقابل استقلال بازی کردم، از طرفداران معذرت‌خواهی می‌کردم.
تابستان سال 73 به ذوب‌آهن پیوستم و به تیم ملی هم دوباره دعوت شدم اما قبل از بازی‌های آسیایی 1994 هیروشیما به شدت مصدوم شدم و کارم به جراحی کشیده شد. در آن مقطع استقلال خیلی مشکلات داشت و مدیران این باشگاه هم سراغی از من نگرفتند اما تنها کسی که فراموشم نکرد، امیر عابدینی بود. مدیرعامل وقت پرسپولیس فراموشم نکرد و در مراحل جراحی و... خیلی کمکم کرد. از سوی دیگر در زمستان سال 73 وقتی عابدینی پیشنهاد داد که به پرسپولیس بپیوندم، ابتدا منتظر استقلالی‌ها شدم اما مربیان آن زمان این تیم نظری روی من نداشتند.
باید هم به آنها حق داد چون سلایق در مربیگری متفاوت است و نباید کسی را به آنها تحمیل کرد. وقتی دیدم استقلالی‌ها مرا نمی‌خواهند، راهی پرسپولیس شدم. تازه در آن مقطع یورگن گده سرمربی این تیم شده بود و من قرار بود علاوه بر بازیگری، حرف‌های گده در داخل رختکن و درون زمین را هم ترجمه کنم چون گده اعتقاد داشت اگر یک فوتبالیست مترجم او باشد، خیلی بهتر حرف‌هایش منتقل می‌شود. این‌طوری بود که پرسپولیسی شدم و...
