فوتبال اصفهان با خیلی‌ها کاری می‌کند که فیل‌شان یاد هندوستان می‌کند و به یاد فیلم‌های گنج قارون می‌افتند! خلاصه اصفهان و فوتبالش چنین کارکردی برای بعضی‌ها دارد!به ویژه که نتایج تیم‌های اصفهانی برای خیلی‌ها و از جمله خود ما قابل و رؤیایی است. رکوردی که سپاهان و ذوب‌آهن در درو کردن جام‌های فوتبال ایران زده‌اند، انصافاً دست‌نیافتنی است. تیم‌های شهرستانی که بعید می‌دانیم با این مشکلات بتوانند حتی به رکورد اصفهانی‌ها نزدیک شوند و تهرانی‌ها هم مسلماً برای رکوردشکنی به زحمت می‌افتند!
خلاصه باید بگوییم، آنچه در نتایج سپاهان می‌بینیم هیچ ربطی به متمول بودن و خاطرات خوبی که از این تیم داریم، ندارد؛ سپاهان نه حاضر شد راهش را با حسین فرکی ادامه بدهد و نه با این مربی جدید راه خود را پیدا کرده است.
استیماچ هنوز اصفهان و فوتبال ایران را نمی‌شناسد اما خودمانیم؛ اگر حسین فرکی همین نتایج را با سپاهان می‌گرفت، کسی می‌توانست جو اصفهان را کنترل کند؟
سپاهان در نیم‌فصل لیگ، نتایج قانع‌کننده‌ای نگرفت و در قامت تیمی که شانس قهرمانی دارد، ظاهر نشد. ذوب‌آهن هم که بهتر از سپاهان نتیجه گرفته بود، مقابل استقلال خوزستان تن به یک شکست خانگی داد تا به صورت قاطعانه نتوانیم درباره این تیم قضاوت کنیم. تیم‌های اصفهانی البته تقصیر خودشان است که در این سال‌ها با نتایج خوبی که گرفته‌اند ما را بدعادت کرده‌اند!
راستش را بخواهید، ما عادت نداریم سپاهان را در بازی‌های خانگی و بیرون از خانه، این‌قدر دست و پا بسته ببینیم. آنچه می‌دانیم، این است که اصفهان باید نیم‌فصل دوم را سرآغاز تازه‌ای برای خود بداند و شروع دوباره‌ای داشته باشد.
می‌گویند وضع تیم‌های اصفهانی مثل سابق خوب نیست و توصیف گنج قارون هم پیرامون آنها درست نیست. با این همه هرگز فراموش نکنیم همه باشگاه‌های ایرانی چنین مشکلاتی دارند و اصفهانی‌ها تنها نیستند. سپاهان و ذوب‌آهن آن‌قدر توان و بنیه دارند که بهتر از آنچه در نیم‌فصل نخست دیدیم، در فوتبال ما بدرخشند. بی‌تعارف از سپاهان چیزی ندیدیم اما درخصوص ذوب‌آهن هنوز می‌توانیم صبر کنیم و امید به آینده این تیم داشته باشیم.
