به گزارش افکارخبر، پایگاه اینترنتی میدل ایست آی در گزارشی نوشت: افشای اسرار هسته ای سایت پارچین آغاز شده است.
بر اساس این گزارش: بیش از سه سال است که تبلیغات شدید، خیالاتی را درباره سیلندر فولادی برای انجام آزمایشهای انفجاری واقع در سایت نظامی پارچین در ایران ایجاد کرده است.
در این گزارش ادعا شده است: ایران مانع از بازدید بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی از این سایت بود و سعی می کرد فعالیتهای هسته ای تسلیحاتی گذشته اش را هم مخفی نگه دارد. اکنون ایران با بازرسی آژانس از این سایت موافقت کرده است. البته داستانی که با انگیزه سیاسی درباره آزمایش در سایت پارچین گفته شده کم کم روشن می شود.
بر این اساس، «یوکیا آمانو» دبیر کل آژانس روز دوشنبه وارد این ساختمان شد و گفت هیچ تجهیزاتی[مربوط به آزمایش مواد انفجاری] در آنجا پیدا نکرده است. این موضوع مهمی است اما رسانه ها چندان آن را پوشش ندادند. بیشتر رسانه ها توجه خود را به این امر معطوف کردند که به ایران اجازه داده شده تا تحت نظارت تکنیسین های آژانس و نه بازرسان، کار نمونه برداری را انجام دهد.
در این گزارش تصریح شده است: اولین توصیف از اتاق انفجار در پارچین در گزارش آژانس در اوایل نوامبر ۲۰۱۱ منتشر شد. کمتر از دو هفته بعد از انتشار خبر مربوط به سیلندر فولادی پارچین در رسانه ها، خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از مقامی که نامش فاش نشده بود مدعی شد به نظر می رسد ایران تلاش می کند تا آثار و شواهد مربوط به تحقیقات هسته ای در پارچین را از بین ببرد و پاکسازی کند؛ هدف این بود که بگویند ایران سیلندر و مواد هسته ای را از آنجا به مکان دیگری برده است.
میدل ایست ای در ادامه نوشت: اگر این مسئله صحت داشته باشد این امر می تواند مدرک محکمی برای گناهکار بودن ایران و فریب کاری اش باشد. اما مشکلی که در این ادعا وجود دارد این است که دو کشور عضو آژانس بین المللی انرژی اتمی که تصاویر هوایی از پارچین را بررسی می کردند گفتند گزارش مربوط درست بوده است. آنها گفتند این که فعالیتهایی بیشتر از حد معمول در آن زمان در این سایت انجام شده صحت دارد.
بر این اساس، «جان کربی» سخنگوی وقت پنتاگون گفته است موردی که نشان دهنده مشروعیت و توجیه پذیری این نگرانی ها باشد ندیده است. گزارش آسوشیتدپرس این سؤال را در اذهان ایجاد می کند که چرا کشوری که نامش را نمی توان ذکر کرد قصد دارد داستانی اشتباه درباره برداشته شدن سیلندر مورد نظر[در پارچین] بسازد؟ هدف آشکار چنین داستانی آماده سازی دولت و اذهان عمومی برای احتمال بازدید آژانس از این سایت در آینده و پیدا نکردن موردی برای گناهکار شناخته شدن آنهاست، آژانس هیچ وقت نام آن کشور عضو را که اطلاعات مربوط به سیلندر انفجاری را تهیه کرده بود نگفت. اما «محمد البرادعی» دبیر کل سابق
آژانس در خاطراتش نوشته است که در تابستان ۲۰۰۹ اسرائیل تعدادی اسناد اطلاعاتی به آژانس داد که در آن ادعا شده بود ایران حداقل تا سال ۲۰۰۷ فعالیتهای تسلیحاتی هسته ای داشته است. البرادعی تسلیم فشارهای دیپلماتیک متحدان اسرائیل برای انتشار خلاصه ای از این اسناد نشد.
بر اساس این گزارش، در اوت ۲۰۱۲ آژانس در گزارشی اعلام کرد تصاویر ماهواره ای از سایت پارچین از فوریه ۲۰۰۵ تا ژانویه ۲۰۱۲ در اختیار دارد. در این گزارش اعلام شد طبق تصاویر هیچ فعالیتی در ساختمانی که محفظه مورد نظر در آن واقع شده و یا در اطراف آن در کل این مدت فعالیتی انجام نشده است. این تصاویر نشان داد که ایران از این سایت برای انجام فعالیتهای حساس استفاده نکرده و اقدامی برای پاکسازی آن هم انجام نشده است. قبل از آن در سال ۲۰۰۴ «جان بولتون» یکی از سیاستگذاران دولت وقت آمریکا درباره مسائل ایران تصاویر ماهواره ای از پارچین منتشر کرد که نشان می داد تجهیزاتی برای آزمایش
مواد انفجاری ممکن است وجود داشته باشد. چند ماه بعد از این موضوع آژانس درخواست بازرسی از پارچین را کرد. ایران نه تنها با بازرسی بازرسان در فوریه ۲۰۰۵ موافقت کرد بلکه به آژانس اجازه داد از نقاط مختلف اطراف پارچین نمونه برداری کنند.
در نوامبر ۲۰۰۵ بعد از اینکه البرادعی برای دومین بار درخواست بازرسی کرد ایران یکبار دیگر به آژانس اجازه داد نمونه برداری کند. اهمیت این دو مورد بازرسی در سال ۲۰۰۵ فقط به نتیجه آزمایشهای نمونه برداری مربوط نمی شود. نکته مهم تر این است که اگر طبق ادعاهای مطرح شده، ایران آزمایشهایی در ارتباط با تسلیحات هسته ای در پارچین انجام می داد هرگز به بازرسان اجازه نمونه برداری را نمی داد.
در بهار ۲۰۱۲ دیپلمات های غربی داستان هایی درباره پاکسازی پارچین ساختند. اما آنها هم غیر واقعی بود چون آژانس بین المللی انرژی اتمی و دیپلمات های غربی به خوبی می دانند که راهی برای از بین بردن آثار مواد هسته ای در یک سایت وجود ندارد. اکنون باید منتظر جواب آزمایشهای نمونه برداری از پارچین باشیم و ببینیم دولتها و رسانه ها چطور این اخبار را پوشش می دهند.
