به گزارش افکارنیوز، سید محمد علوی که فصل گذشته در عضویت باشگاه پاس همدان قرار داشت، در ۳۲ سالگی از مستطیل سبز خداحافظی کرد.
وی با تایید این خبر عنوان کرد: «پس از پایان فصل گذشته لیگ دسته اول، چند پیشنهاد داشتم که از لیگ یک و دو بود اما پس از مشورتی که با دوستان داشتم تصمیم گرفتم به دوران بازی ام پایان بدهم. هدف بعدی ام حضور در کلاس های مربیگری است و بلافاصله کلاس D را پشت سرگذاشتم و حالا منتظرم در کلاس C حضور پیدا کنم.»
علوی درباره اینکه چطور تصمیم گرفت در ۳۲ سالگی فوتبال را کنار بگذارد گفت: «من اعتراف می کنم در دوران بازی ام مرتکب تصمیمات اشتباهی شدم. مثلا ترک پرسپولیس در آن مقطع کاملا تصمیم اشتباهی بود. وقتی غلامرضا رضایی از امارات می خواست به فولاد بیاید به او گفتم برو در پرسپولیس دو سال بازی کن و ۷،۸ سال نانش را بخور. سال ۸۳ از تیم الاهلی عربستان پیشنهاد یک میلیارد و دویست میلیونی داشتم اما با ۲۰۰ میلیون راهی فولاد شدم.»
وی افزود: «اشتباه دیگر من به نحوه ارتباطم برمی گشت. آن روزها که در اوج بازی قرار داشتم دوستانی بودند که می گفتند روابط عمومی ات ضعیف است. من می خندیدم می گفتم فوتبالیست مگر روابط عمومی می خواهد؟ بازیکن باید حرفش را در زمین بزند و دیگر کاری نداشتم در تیم چه خبر است و مثلا مربی چه می گوید و رسانه ها چی می نویسند. بعدها از زبان وینگو شنیدم که به من مرتب می گفت پسر در اروپا می گویند وقتی یک بازیکنی بزرگ می شود و مثلا ۱۰۰ دلار در می آورد؛ ۹۹ دلارش را صرف مشاوره با آدم های خبره و مشاورانش می کند و یک دلارش را توی جیبش می گذارد.»
مدافع اسبق پرسپولیس تصریح کرد: «یادم هست وقتی در پرسپولیس بازی می کردم، روزی افشین قطبی در میان جمع رو به من کرد و گفت سید تو خیلی پسر خوبی هستی و قبولت دارم. من نگاه نکردم کجا نشسته ام و چه کسی این حرف را زده است. بلند شدم گفتم برو پی کارت، من خودم آخر سیاه بازها هستم! دیدم قطبی سرش را پایین انداخت و رنگ به رنگ شد. خدا شاهد است اگر الان زمان برگردد حاضرم دستش را ببوسم. چون دلش خیلی صاف بود ولی غرور کاذب در آن زمان بدجوری من را تحت تاثیر قرارداده بود. در یک چشم به هم زدن ۱۰ سال گذشت و به سال ۹۳ رسیدیم. این ها درس زندگی است و امیدوارم جوان ترها باید نسبت به جایگاهی که دارند
خیلی حساس باشند و قدر بدانند.»
علوی ادامه داد: «فوتبال هم نسبت به سال های قبل خیلی عوض شده است. واقعا نمی دانم چرا آدمی مثل حسین کعبی باید به این حد عصبانیت برسد که سنش را اشتباه بگوید. حسین متولد ۵۹ است و ۳۴ سال دارد ولی مصاحبه می کند و می گوید که ۴۰ ساله است. خب، این دلیل دارد. باید دنبال دلایلش رفت که چرا اینطور می شود. برخی فوتبالیست ها سن شان را پایین تر می گویند اما حسین برای اینکه از این فوتبال خسته شد است ۶ سال روی سنش می برد. همین خط را دنبال کنید متوجه می شوید در فوتبال چه خبر است. در یک جمله می گویم دلالی در همه سطوح این فوتبال رسوخ کرده است.»
وی درباره اینکه آیا با باشگاه فولاد ارتباطی دارد یا نه گفت: نه، ارتباط خاصی ندارم. نمی دانم شاید من را یادشان رفته باشد. من خودم را پیشکسوت پرسپولیس نمی دانم ولی عاشق فولاد می دانم. حداقل ۸ سال خاک این تیم را خوردم و زحمت کشیدم. امیدوارم نوع نگاه فولاد به بازیکنانی که برایش زحمت کشیدند عوض شود. من نه، ناجی بداوی ها را دریابند که جوانی شان را پای فولاد ریختند. باز خدا را شکر امثال ناجی دست شان به دهان شان می رسد. اما افرادی را می شناسم که در این فولاد عرق ریختند ولی هرگز مورد توجه نیستند. تصمیم گرفته ام روز بازی فولاد با استقلال به استادیوم آزادی بروم و کنار هواداران
فولاد تیم سابقم را تشویق کنم. امیدوارم فولاد بتواند مانند فصل گذشته مقتدرانه عمل کند و قهرمان شود.
