به گزارش افکارنیوز، نکته ی جالب ابتدای برنامه واکنش هاشمی به معرفی طولانی و نام بردن بسیاری از عنوان ها و مسئولیت های فراوان او توسط حسین شریفی مجری برنامه در چندسال اخیر بود. سپس هاشمی به سوابق ورزشی خود و مسئولیتش در تیراندازی بسیج پرداخت و این که در دوره ی مدیریت مهرعلیزاده هم پیشنهاد ریاست فدراسیون تیراندازی به او شد، اما با فشارهای بیرونی به سازمان وقت تربیت بدنی این مسئله منتفی شد تا دوباره در دوره ی مدیریت علی آبادی این مسئله مطرح شد و این بار او کارش را در فدراسیون تیراندازی شروع کرد.
سرپرست سابق وزارت کشور درباره ی نگاه مجلسیان به ورزش و مواجه شدن با این سوال که " ورزش در اولویت چندم مجلس است؟ " پاسخ داد: این که چندم هست را نمیتوانم الان بگویم، ولی این که می تواند چندم باشد بحثدیگری است و باید گفت به گزاف نیست که بگوییم بعد از وضعیت معیشت مردم سلامت که ورزش را هم شامل می شود باید در جایگاه دوم قرار گیرد.
هاشمی درباره ی مخالفتش با استیضاح وزیر ورزش گفت: من اعتقادم بر این است که یکی از ضربه های مهلکی که بر بدنه ی ورزش ما وارد شد، تغییرهای متعدد و تنش های غیر مجازی بوده که در اثر این تحولات ایجاد شده است. تنش هایی که موجب شده ما ثبات لازم را در مدیریت ورزش نداشته باشیم و در آن موضوع توجه من بیشتر به سمت ایجاد ثبات در این زمینه بود. این که به طور میانگین در این چندسال ما هر یک سال و هفت ماه شاهد تغییر بالاترین سطح مدیریت کشور در ورزش بوده ایم، یعنی در این بخش ثبات حداقلی داشتیم و نتوانستیم به آرامش ورزش کمک کنیم تا یک برنامه ی درست در این زمینه ایجاد شود و درصدد مطالبه ی آن
برآییم. من از این بابت با استیضاح عباسی مخالف بودم. از سویی دیگر دولت دهم به پایان راه خود نزدیک می شود و به احتمال زیاد در تغییر دولت ها، ورزش هم مانند بسیاری از بخش ها دچار تحول می شود و این استیضاح سبب می شد تا تغییر ایجاد شده در وزارت خانه برای کمتر از یک سال باشد. اگر ما فرصت بررسی و مرور شعارها و برنامه ها را با پاسخگویی به سوالات بخشی سپری کنیم، مجال پرداختن به بازی های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ را از دست می دهد. ما همین امروز هم تأخیر زیادی در برنامه ریزی و مدیریت بودجه ی این دو رویداد داشتیم.
در ادامه شریفی مجری برنامه گفت: شما از مدیرانی هستید که به مجموعه ی دولت بسیار نزدیک هستید و از معتمدان رییس جمهوری هستید، تا جایی که مثلاَ مردم خبر عرضه ی بنزین آزاد و منوریل شهری تهران را از زبان شما شنیدند. دولت های نهم و دهم چقدر در ورزش موفق بودند و آیا مجموعه ی دولت از عملکرد وزارت ورزش رضایت دارد؟ رییس سازمان نظام مهندسی ساختمان ایران در پاسخ به این پرسش گفت: موفقیت آمیز بوده ولی این جای بحثدارد که آیا نمی توانست این موفقیت ها حتی چندین برابر شود؟ ما از ورزشی ترین رییس جمهوری ایران چه استفاده ای کردیم و احمدی نژاد چقدر پای کار ورزش آمده یا آورده شده؟ دولت
دهم با توجه به مشکلات سیاسی و اقتصادی زیادی که داشت نتوانست مانند دولت نهم در زیرساخت های ورزش گام مهمی بردارد. رییس جمهوری جایگاه دوم آسیا را از ورزش خواسته، در حالی که ما چهارمی آسیا را همین الان با چنگ و دندان حفظ کرده ایم.
من از همین جا می گویم آقای رییس جمهوری! شما که می گویید جایگاه دوم باید برای ایران باشد، ما برای این جایگاه برنامه ها و زیرساخت ها و مطالبه هایی را نیاز داریم. اگر امکان دارد فراهم شود، وگرنه هدف گذاری را اصلاح دهیم. از طرفی می بینیم که این هدف گذاری به قوت خودش باقی است، ولی نه برنامه ریزی و نه پیگیری در این مورد وجود دارد و این ضعف به مدیریت ورزش وارد است.
نماینده ی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی درمورد بودجه ی فدراسیون تیراندازی هم اشاره کرد و گفت: ورزش ما برنامه ندارد. ما در تیراندازی اولین فدراسیونی بودیم که برنامه و چشم انداز ۱۴۰۴ را به تصویب وزارت ورزش و کمیته ی ملی المپیک رساندیم.
یکی از دلایل موفقیت ما در تیراندازی هم وفاداری به برنامه ی مان بوده. آن هم در شرایطی که حمایت های لازم و کافی در این موضوع انجام نشده. متأسفانه یکی از اشکالات اساسی ورزش ما نبود برنامه است. به عنوان رییس یک فدراسیون می گویم امسال، سال گذشته و سال ماقبل آن ما نمی دانستیم و نمی دانیم که چقدر بودجه برای ما مصوب شده است.
اگر ما بر اساس برنامه به جای نیم میلیاردتومان، پنج میلیارد تومان پاداش به تیم ملی فوتبال مان پس از برد برابر تیم کره ی جنوبی بدهیم اشکالی ندارد، ولی این کار بدون برنامه بود. تیراندازی در سال هشتاد و هشت نزدیک سه میلیارد تومان بودجه دریافت کرد و سال هشتاد و هشت این رقم به نزدیک صد میلیون رسید. یعنی یک سی ام! که اگر آن هم بر اساس برنامه بود اشکالی نداشت. ولی این کار هم بدون برنامه ریزی انجام شده است. سؤال من این است که این کاهش بودجه بر اساس چه معیاری انجام شده؟ در حالی که بر اساس برنامه باید بودجه ی ما با یک افزایش فوق العاده روبرو می شد. آیا اگر امروز من به برنامه ی
مصوب فدراسیون عمل نکنم، می توانم توقعی از مجموعه های هم رده یا حتی پایین دستی داشته باشم؟
او درباره ی عمل نکردن سازمان تربیت بدنی در دوره ی مدیریت محمد علی آبادی به سند جامع ورزش کشور گفت: سند جامع ورزش هم که در دوره ی مدیریت مهرعلیزاده تدوین شد یا به تأیید مراجع ذیصلاح بالادستی نرسیده و یا گر رسیده مورد نظارت قرار نگرفته است که ما امروز با این مشکلات مواجه هستیم.
رییس فدراسیون تیراندازی درباره ی کاندیداتوری اش در انتخابات کمیته ی ملی المپیک هم گفت: البته درخواست هایی دراین باره مطرح شده، ولی این که بنده به این اقناع برسم که جایگاه خود را در ورزش تغییر دهم، نکته ای است که هنوز پاسخ آن منفی است. هاشمی درباره ی انتخابات کمیته ی ملی المپیک هم گفت: ما یک سری کارهای معوقه داریم که در ده تا دوازده سال گذشته آن ها را انجام نداده ایم.
در این میان در نقطه ای که عباسی تغییراتی را که خیلی عجولانه بود انجام داد، این کارهای معوقه برای ما دردسرساز می شود. ستاد تخصصی ورزش ما کاملاَ غیرتخصصی برخورد می کند. چون جای کارشناسان و نخبگانی که در این جایگاه باید قرار بگیرند، خالی است و همین مسئله امروز ما را دچار بحران می کند. وزیر ورزش هم بدون بررسی و دقت نظر عمیق در جابه جایی مدیران فدراسیون ها، بدون مشورت گرفتن از بیرون ستاد ورزشی اش و صرفاَ با اتکا به پیشنهادی که از سلسله مراتب وزارت می گذرد، موافقت کرده و با پیدا شدن شاکی برای این مسئله ما دچار مشکل می شویم.
حتماَ و قطعاَ در بحران تعلیق ها سهم عمده و حتی شاید بالای هشتاد درصدی ایجاد مشکل برای وزارت ورزش و جوانان و جایگاه تخصصی این عملکرد محفوظ است. ولی به سبب نابسامانی موجود در ورزش ممکن است این تصمیم در آن جا گرفته نشده باشد و ممکن هم هست که از همان جا خارج شده باشد که البته من فکر می کنم پیشنهاد این مسئله به همان حوزه ی معاونت ورزشی مربوط می شود و اعتماد بیش از حد آقای دکتر عباسی به کارگروه خود سبب شده تا او تصمیم اشتباه بگیرد و ورزش را با بحران مواجه نماید. بسیاری از رشته ها از جمله تیراندازی در ستاد تخصصی ورزش ما حتی یک کارشناس هم ندارد.
سید مهدی هاشمی درباره ی این دیدگاه هم که مشکلات ما در این حیطه گفته می شود به شیطنت برخی داخلی ها و حتی کمیته ی ملی المپیک برمی گردد هم پاسخ داد و گفت: اول این که همراهی کمیته ی ملی المپیک با این مسئله شایعه و توهمی بیش نیست؛ که اگر این تفکر در کمیته ی ملی المپیک باشد، خیانتی بزرگ است. حتی در آخرین جلسه ای که آقای دکتر عباسی و مهندس علی آبادی در شورای المپیک آسیا داشتند، بر این نکته تأکید شد که این مسئله از سوی حداقل مراجع رسمی در کشور حمایت نشده. این هم امری طبیعی است که با پیدا شدن شاکی و مدعی درباره ی این تغییرات، آن ها هم ورود پیدا می کنند. آن هم در شرایطی که استکبار
جهانی از هر راهی در پی آن است که ایران را تحت فشار قرار دهد. ولی این دلیل نمی شود که ما تکلیف دوازده ساله ی خود را با تعویق همراه کنیم.
به نظر می رسد وزارت ورزش هم به این جمع بندی رسیده که نه تنها کار معوق خود که حتی کارهای معوقه ی مدیران پیشین را هم باید پیگیری کنند و به پایان برسانند. کارگروه مشترک وزارت و کمیته ی ملی المپیک هم در راستای همان مسئله است و تلاش می شود تا اصلاح اساس نامه ها که تا پایان سال میلادی جاری باید اتفاق بیفتد انجام شود و ظاهراَ ناظران کمیته ی ملی المپیک و شورای المپیک آسیا دو تا سه هفته ی دیگر به ایران سفر می کنند.
عضو هیئت اجرایی کمیته ی ملی المپیک در پایان خاطر نشان کرد امیدوار است که انتخابات کمیته ی ملی المپیک تا پایان سال نود و یک اتفاق بیفتد.
