علیرضا بیرانوند هرچقدر تلاش کرد عزت نفس و غرور خود را در مواجهه با برخی سکوهای مخالف در جریان بازی های تیم ملی نیز حفظ کند، اتفاقات بازی ایران و ازبکستان به سمتی رفت که او دیگر نتواند خود را کنترل کند و سخت ترین لحظات فوتبالی‌اش با پیراهن تیم ملی خود را در ورزشگاه آزادی سپری کرد.
گلر شماره یک تیم ملی در روزی که برای هفتاد و نهمین بار پیراهن ایران را برتن کرد ، از لحظات اولیه حضور در چمن ورزشگاه آزادی شرایط عجیبی را تجربه کرد؛ بیرو موقعی که برای گرم کردن وارد زمین شد، با برخی شعارها از سوی طرفداران مخالف خودش مواجه شد.
در ادامه وقتی مشوقین تیم ملی خواستند بحث ملی را به مسائل مربوط به فوتبال باشگاهی ربط ندهند و صدای تشویق بیرانوند از روی سکوها شنیده شد، این دروازه بان حاضر نشد به درخواست هواداران برای رفتن به سمت سکوهای آزادی پاسخ مثبت بدهد و با اصرار مهدی طارمی از راه دور برای تماشاگران دست تکان داد تا ناراحتی خود را بابت این موضوعات نشان بدهد.
اتفاقات بازی هم تا قبل از آنکه ازبک ها به گل دوم برسند و دو بر یک پیش بیفتند، دیگر به ضرر بیرانوند نبود اما این گل که با اشتباه خط دفاعی و دروازه‌بان وارد دروازه ایران شد، بار دیگر صداهای اعتراضی را از روی سکوها بلند کرد. لحظات سخت و تلخ بیرانوند در بازی ملی شماره 79 بعد از این گل شروع شد؛ شعارهای اعتراضی بالا گرفت و کار به جایی رسید که گلر شماره یک تیم ملی شعار «حیا کن، رها کن» را هم از طرفداران تیم ملی شنید. تشویق سیدحسین حسینی دروازه بان دوم ایران و کاپیتان استقلال هم مزید بر علت شد تا بیرو لحظات پرالتهاب و دشواری را مقابل چشمان نزدیک به 37 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه آزادی پشت سر بگذارد.
بیرو که هرگز انتظار چنین برخوردی از سمت طرفداران تیم ملی را نداشت، حتی در ثانیه های اول شروع شعارها یک واکنش احساسی نیز داشت که تصاویر آن در فضای مجازی خیلی زود وایرال شد، اما فشاری که او در آن دقایق متحمل می‌شد را بعد از گل تساوی ایران به ازبکستان به خوبی احساس شد. بیرانوند مغروری که تا پیش از این سعی بر حفظ ظاهر داشت، ناگهان بعد از گل شدن توپ مهدی طارمی در دقیقه 83 اشک از چشمانش جاری شد و خوشحالی خود بابت این گل بعد از اشتباهی که در صحنه گل دوم ازبکستان داشت را نشان داد.
