مهدی طارمی یک نشست خبری جنجالی بعد از بازی با قرقیزستان داشت و گفت عقب‌افتادگی‌ها و مشکلات کشور به او و سایر بازیکنان تیم ملی مربوط نمی‌شود.
طارمی اما کمتر از ۲۴ساعت بعد، پیراهن اینتر خود را به موزه سپاهان تقدیم و به همه تیم‌ها توصیه کرد که کار اصولی را از این باشگاه یاد بگیرند. حالا کاری نداریم که این باشگاه الگو، همین الان زمین ندارد؛ فراز اصلی ماجرا جایی بود که طارمی از محمدرضا ساکت، مدیرعامل پیشین سپاهان هم تشکر کرد.
اصلا از بقیه حوزه‌ها بگذریم، اما همین فوتبال اگر عقب افتاده، بخشی از آن مربوط به دورانی بوده که آقای ساکت برای سال‌های طولانی در آن پست ارشد مدیریتی داشته. چطور می‌شود شما قربان‌صدقه این آدم‌ها بروی و به آنها اعتبار بدهی اما در عین حال از وضعیت موجود اعلام برائت کنی؟
