آرتور کوین یامگا در جریان تمرین و نه مسابقه رسمی، با یک برخورد غیر استاندارد دچار مصدومیت از ناحیه چشم شد و بینایی خود را از دست داد. این اتفاق برای اولین بار در فوتبال ایران رخ می‌داد اما برخوردی که بعد از آن با ستاره فرانسوی شد متاسفانه یک اتفاق تکراری بود.
در همین باشگاه استقلال قبلاً یک مدافع خارجی دیگر در جریان مسابقه سلامتی خود را از دست داد. لئاندرو پادوانی که برخلاف یامگا فرانسوی و سیاه چرده اهل برزیل و سفید پوست بود، عمداً روی تفاوت‌ها تاکید داریم تا ثابت شود مدیران ما در برخوردهای زشت کاری به تفاوت انسان‌ها ندارند و با همه یکسان بد برخورد می‌کنند! اینجا صحبت از یک مصدومیت عادی نیست. مصدومیت و خانه نشینی حتی برای بیش از یک سال جزئی از ورزش حرفه‌ای و فوتبال است اما در مورد پادو او توانایی راه رفتن عادی را هم از دست داد و هنوز ویلچر نشین است. آسیب به نخاع او وارد شده بود.
در مورد یامگا هم ظاهرا تا پایان عمر دیگر بینایی کامل و استاندارد خود را با این چشم به دست نمی‌آورد و درست به همین دلیل او را از فهرست استقلال خارج کرده‌اند. البته این حق باشگاه است که لیست خود را با بازیکنان قابل استفاده ببندد اما حق بازیکن چه می‌شود؟ یامگا فوق ستاره استقلال بود که حساس‌ترین گل‌ها را برای این تیم زد. او با خلق خوش بدون حاشیه در تمامی مدت همراه باشگاه استقلال بود و هرگز مثل سایر بازیکنان خارجی رفتار نکرد. ماجرای لوکادیا را به یاد دارید؟ یامگا در آن شرایط کنار استقلال و مردم ایران ماند.
در تمام دنیا وقتی بازیکنی با حادثه این چنینی سلامتی خود را از دست می‌دهد، آن باشگاه قراردادی مادام العمر با او بسته و به عنوان مدیر یا مشاور یا عضو کادرفنی از بازیکن استفاده می‌کند تا حداقل کاری را برای جبران زحماتش کرده باشد. شک نکنید یامگا هم آن موقع می‌توانست علیه استقلال شکایت کند و هم همین امروز اما مسئله مهم‌تر از این حرفهاست. مسئله انسانیت است نه فوتبال، چرا با بازیکنی که این همه با ما همراهی کرده باید اینطور برخورد شود؟ چرا مزد خوبی را با بدی می‌دهیم؟ چرا باید یامگا مثل بقیه به فیفا شکایت کند و از طریق قانون دنبال حق و حقوق خود باشد؟
شاید در هیچ کجای دنیا تیمی را پیدا نکنید که در یک بازه زمانی ۱۰ ساله دو بازیکن خارجی اش نعمت سلامتی را از دست داده باشند. البته استقلال یک خارجی دیگر به نام ساموئل هم داشت که بعداً در تصادف از دنیا رفت اما پادوانی در جریان مسابقه رسمی و یامگا در جریان تمرین باشگاه مصدوم شدند. چرا باید شرایط در تمرین یک باشگاه حرفه‌ای اینقدر غیر استاندارد و کنترل نشده باشد؟ با این همه ادعای حرفه‌ای‌گری چرا باید کار به اینجا برسد؟ می‌دانیم که مهمترین وظیفه داور و قوانین در تمام رشته ها حفظ سلامتی بازیکنان است ولی ما اینجا نه قواعد حرفه‌ای و قوانین را رعایت می‌کنیم و نه به اصول انسانی پایبند هستیم.
