در انگلیس از هر کودکی که بپرسی وقتی بزرگ شدی می‌خواهی چه کاره شوی، قطعا خواهد گفت «مدافع راست»! در جام‌جهانی قبلی ۹ مدافع راست می‌توانستند به تیم ملی انگلیس دعوت شوند که یکی از آنها یعنی لامپتی به‌دلیل ترافیک این پست ملیتش را تغییر داد. در ۲ بازی نخست انگلیس در این دوره از یورو، ساوث‌گیت مقابل صربستان و دانمارک، از ۳ مدافع راست به‌طور همزمان در ترکیب استفاده کرد؛ کایل واکر در پست دفاع راست، الکساندر آرنولد در پست هافبک دفاعی و کیران تریپیه در پست دفاع چپ که هر سه افتضاح بوده‌اند. ساوث‌گیت دستش بسته بود وگرنه ۱۱ دفاع راست را به زمین می‌فرستاد.
البته مدافعان کناری کم‌کم به معضلی برای مربیان تبدیل می‌شوند. در همین تورنمنت می‌بینیم که مربیان سر این پست‌ها به چه سرگیجه‌هایی دچار شده‌اند. رونالد کومان، سرمربی هلند در بازی‌های اول از دومفریز در پست دفاع راست استفاده کرد و فریمپونگ را به‌عنوان ذخیره در پست وینگر راست بازی داد ولی در بازی آخر هر دو را کنار گذاشت و لوتشارل گیرترویدا را به زمین فرستاد. آکه و فاندفن هم که در پست دفاع چپ بازی می‌کنند، هر دو اصالتا مدافع میانی هستند.
گواردیولا که عادت دارد برای خرید مدافعان بیش از ۷۰میلیون یورو روی دست باشگاه خرج بگذارد، نزدیک ۱۰۰میلیون یورو برای خرید یوشکو گواردیول از لایپزیش هزینه کرد تا این مدافع میانی عالی را به یک مدافع چپ معمولی تبدیل کند. گواردیول در کرواسی هم به دفاع چپ منتقل شد. گواردیولا در بایرن‌مونیخ هم که بود، از فلیپ لام که مدافع راست بود در پست هافبک میانی استفاده می‌کرد و آلابای دفاع چپ را به دفاع میانی منتقل کرد. او بعدا کیمیش را هم دفاع راست گذاشت، کیمیش یک مدافع راست بسیار ضعیف است. او در بازی با رئال‌مادرید هم این را ثابت کرد و در ۳بازی آلمان هم نقطه ضعف تیم بود. او در همان دقیقه اول بازی با مجارستان نزدیک بود سریع‌ترین گل تاریخ یورو را به تیم حریف هدیه بدهد.
در تیم ملی اسپانیا هم کفران نعمت شده است؛ گریمالدو به‌عنوان یکی از پدیده‌های این فصل بوندس‌لیگا که در کنار فریمپونگ روی خیلی از گل‌های لورکوزن نقش مستقیم ایفا کرد، کنار می‌ماند تا یک دفاع چپ معمولی به نام مارک کوکوریا در ترکیب بازی کند.
دیدیه دشان در ترکیب فرانسه از ژول کنده در پست دفاع راست استفاده می‌کند؛ بازیکنی که خودش دوست دارد در دفاع میانی بازی کند اما در هر دو پست یک مدافع زیر سطح معمولی است. او در دفاع راست خیلی بدتر است چون اصلا در حملات تأثیری ندارد. فرلان مندی که دفاع چپ است، گاهی در پست دفاع راست به میدان رفته و بهتر از کنده نتیجه داده. دشان در جام‌جهانی۲۰۲۲از کاماوینگا در پست دفاع چپ استفاده کرد و نتیجه‌اش عالی بود و آنچلوتی را متقاعد کرد که از این هافبک دفاعی جوان می‌تواند در این پست بازی بگیرد.
برسیم به سیستم روبرتو مارتینس در تیم ملی پرتغال؛ او در ۲بازی از ۲سیستم مختلف استفاده کرد که سیستم اولی عجیب بود. در ۳-۴-۳ او، ۳مدافع کناری حضور داشتند، نونو مندس در دفاع وسط، دالوت در وینگ‌بک راست و کانسلو در وینگ‌بک چپ. عملا نظم تیم به‌هم ریخته بود و مندس، کانسلو و لیائو در کنار خط طولی در سمت چپ با هم تداخل وظیفه داشتند. او در ادامه اقدام به تعویض ۲نفر از این ۳ مدافع کناری کرد و ۲مدافع کناری دیگر را به زمین فرستاد. در بازی با ترکیه این سیستم اصلاح شد و دالوت از ترکیب بیرون ماند.
به هر حال، احتمالا تعداد مدافعان کناری در فوتبال زیاد شده و مربیان مانده‌اند با آنها چه کنند!
سه‌شیرها برای نخستین‌بار ۱۵دقیقه برای لمس توپ در محوطه جریمه حریف صبر کردند و نخستین شوت آنها در این مسابقه دقیقه ۳۰توسط هری کین زده شد که این طولانی‌ترین انتظار تیم ملی انگلیس برای شلیک در یک مسابقه یورو از زمان دیدار آنها با آلمان در یورو۲۰۰۰ (دقیقه ۳۵) بود.
اسلوونی ۸۳درصد از بازی‌های خود در مسابقات قهرمانی اروپا (۵از ۶) را مساوی کرده است که بالاترین نرخ را نسبت به هر تیم دیگری در تاریخ این رقابت‌ها دارد.
با توجه به رنکینگ فیفا اسلوونی (۵۷) پایین‌ترین رده را بین تیم‌هایی دارد که انگلیس در تورنمنت‌های بزرگ (جام‌جهانی و یورو) با آن روبه‌رو شده.
آمار افتضاح خط حمله انگلیس را با این مقیاس بهتر درک کنید. امید گل کیلین امباپه طی ۲بازی گروهی ۲/۳۳ بود، درحالی‌که گل‌های مورد انتظار تیم ملی انگلیس در مرحله گروهی ۲/۰۹ بود. این در حالی است که ۴عنصر هجومی ثابت انگلیس (کین، بلینگام، فودن و ساکا) در فصلی که گذشت، مجموعا ۱۱۴گل زدند.
جردن پیکفورد، دروازه‌بان تیم ملی انگلیس، با بسته نگه‌داشتن دروازه خود مقابل اسلوونی به رکورد ۱۱کلین‌شیت در رقابت‌های معتبر ملی برای انگلیس رسید. پیکفورد ۳۰ساله این آمار را در ۲۲بازی (جام‌جهانی و یورو) ثبت کرده و بعد از او پیتر شیلتون افسانه‌ای با ۱۰کلین‌شیت قرار دارد.
