آن‌چه مسلم است فصل نقل و انتقالات عملا از همین حالا آغاز شده اما فعالیت اصلی آبی و قرمز به بعد از اتمام لیگ موکول می‌شود. این یک قاعده کلی است که تیم بزرگ بازیکن بزرگ می‌خواهد و البته قاعده نانوشته دیگری هم داریم که نمایندگان ایران در آسیا باید بازیکنانی در حد آسیا داشته باشند.
پرسپولیس و استقلال هر دو باید در نقل و انتقالات تابستانی تقویت شوند و این البته به معنای ریخت و پاش بدون حساب و کتاب نیست. خریدهای آگاهانه بر اساس نقاط ضعف تیم کاری بود که پرسپولیس در نیم‌فصل انجام داد و نانش را هم خورد. آن‌ها باز هم باید با همان استراتژی جلو بروند و حداقل ۴ بازیکن بزرگ بخرند. استقلال حتی بیشتر از پرسپولیس نیاز به جذب بازیکن جدید دارد چون در تیم فعلی خود خیلی بازیکن خلاق ندارد و استقلال فعلی مثل پرسپولیس خیلی «آسیایی» نیست.
ختم کلام این‌که آسیایی بسته شدن استقلال و پرسپولیس هم خواسته هواداران است و هم نیازی کاملا جدی و منطقی. آن‌ها به طور طبیعی به آسیا نمی‌روند که دوباره حذف شوند و هدف‌شان حداقل باید حضور در جمع ۴ تیم برتر قاره کهن باشد.
