پرسپولیس در حالی این روزها در رده دوم جدول رده بندی لیگ برتر قرار دارد که فاصله آنها با استقلال صدرنشین تنها یک امتیاز است و هفته به هفته آنها در تعقیب یکدیگر هستند. سرخپوشان تهرانی نیم فصل اول را با رتبه سوم به پایان رساندند و اختلافشان با استقلال زیاد بود اما خریدهای خوب این تیم در نیم فصل باعث شد تا آنها به کورس قهرمانی برگردند. یکی از بازیکنانی که در زمستان به پرسپولیس اضافه شد و عملکردی فوق العاده داشت، اوستون اورونوف ازبکستانی بود که این روزها ستاره تیم اوسمار است.
اورونوف جدا از هوش بالا و ضربه غافلگیرکننده‌اش در شروع بازی با نساجی که به کلی ذهن و برنامه‌های ساکت الهامی و بازیکنانش را به هم ریخت، در صحنه گل دوم سرعت، توانمندی و خونسردی خاص خود را به رخ کشید و با اینکه در زمان ارسال پاس اسدبیگی چند متری عقب‌تر از بازیکن حریف بود با سرعت بالا از او جدا شد و در نهایت گل تعیین‌کننده بازی را به ثمر رساند.
حالا که اوستون اورونوف در ترکیب پرسپولیس می‌درخشد حتماً هواداران به این نکته فکر می‌کنند که چطور و چگونه در ابتدای فصل چنین بازیکنی نصیب‌شان نشد تا در لیگ قهرمانان آسیا از موهبت برخورداری یک خارجی تأثیرگذار بهره ببرند. پرسپولیس برای صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا نیاز داشت تا در بازی هفته ششم الدحیل را در تهران شکست دهد.
در آن مسابقه پرسپولیس فوتبال قابل قبولی ارائه داد اما در گلزنی و ضربه آخر کم آورد و در نهایت الدحیل با ستاره‌های خارجی مثل اولونگا تفاوت‌ها را رقم زد همان طور که در بازی‌های قبلی ستاره‌هایی مثل بروزوویچ و اوتاویو برای النصر فاصله‌ها را ایجاد کرده و در نهایت پرسپولیس بدون ستاره بین‌المللی تأثیرگذار نتوانست از گروه خود صعود کند.
اورونوف خیلی زود تأثیر خود را در پرسپولیس گذاشت و در همان بازی نخست در فولادشهر وقتی به عنوان بازیکن جانشین به میدان رفت ثابت کرد فارغ از هیاهوهای لیگ و مسائلی مثل جا افتادن در تیم و لیگ جدید، آشنا نبودن با مختصات فرهنگ فوتبال ایران و... به سرعت در این تیم تبدیل به بازیکن اصلی و تأثیرگذار شد تا بعد از هر بار درخشش او در ترکیب پرسپولیس این سؤال به شکل پررنگ‌تری در ذهن‌مان شکل بگیرد که چطور این باشگاه با این همه هزینه یک خارجی ۵۰۰ هزار دلاری تأثیرگذار را شش ماه قبل‌تر ندیده و انتخاب نکرده بود؟
