پرسپولیس که نیاز بیشتری به برد در دربی داشت با وجود برتری در بازی از این برتری سود نبرد.
با وجود اینکه استقلال دربی را بسیار بهتر از حرف سنتی خود آغاز کرد و موفق شد با ارسال ها و چند شوت دروازه بیرانوند را نصف و نیمه تهدید کند اما از دقیقه ۱۶ به بعد ورق برگشت وسرخ ها تیم برتر میدان بودند.
پرسپولیس با برتری در مالکیت توپ و استفاده از تمام نقاط زمین برای بازیسازی از عقب زمین فوق العاده باحوصله عمل کرد و سعی در پیدا کردن فضاها داشت تا با کارهای ترکیبی موقعیت گل بسازد اما هر چه از زمان بازی پیش رفت این برتری در مالکیت کمتر به کار تیم اوسمار آمد.
با وجود برتری طولانی مدت پرسپولیس در پیش بردن توپ این تیم کمترین نتوانست به اندازه بازی‌های قبلی خلق موقعیت کند.
پرسپولیس در پایان نیمه نخست برتری مالکیت توپ 68 به 32 داشت و در پایان این برتری به 64 به 36 رسید اما با وجود فعالیت بیشتر در زمین حریف برای خلق موقعیت نه عجله داشت نه به آب و آتش می زد.
پرسپولیس در این بازی ۱۲ شوت زد اما فقط سه تا از آنها در چارچوب بود و اگر منصفانه قضاوت کنیم موقعیت های گل جدی این تیم هم در نهایت خوشبینانه به ۳ می رسید.
پرسپولیس در فاز حمله و با بن بست تاکتیکی و وینگرهای چپ و راستش نه از مالکیت خود سود برد نه موفق شد با ارسال های ایستگاهی به موقعیت دست یابد و حتی تغییرات هم شرایط این تیم را بهتر نکرد.
