بی‌گمان یکی از مهم‌ترین دلایل تغییر فرم بازی پرسپولیس و جان گرفتن این تیم در نیم‌فصل دوم، خریدهای خوبی بود که به مجموعه اضافه شدند. در اتفاقی نادر، پرسپولیس از نظر جذب بازیکن در یک پنجره عملکرد کیفی و موفقیت‌آمیزی داشت. این نفرات آمده‌اند، در حال کمک به تیم هستند و فضایی را به‌وجود آورده‌اند که هواداران حتی نسبت به تکرار قهرمانی هم بدبین نیستند. در میان نفرات تازه‌وارد اما به‌طور مشخص باید به اوستون اورونوف و عیسی آل‌کثیر اشاره کرد. تکلیف عیسی که روشن است. او قبلا کیفیتش را نشان داده و این روزها اگرچه در آماده‌ترین فرمش نیست، اما با به ثمر رساندن ۳گل در لیگ و جام‌حذفی نشان داده خوی فرصت‌طلبی‌اش را حفظ کرده است. او با انتقال به سپاهان در نیم‌فصل اول، یک فرصت طلایی چندماهه را از خودش و پرسپولیس گرفت. اورونوف ازبک هم که این هفته‌ها به‌شدت تحسین شده و حرف بیشتری برای زدن در مورد او باقی نمانده؛ یک وینگر سرعتی و تکنیکی که با حرکات ویرانگرش رقبا را به دردسر می‌اندازد.
نکته جالب اما این است که پرسپولیس بابت در اختیار داشتن این دو نفر، به‌طور ویژه باید قدردان رقبای اصلی‌اش در کورس قهرمانی باشد! عیسی را ژوزه مورایس در سپاهان بازی نمی‌داد و نهایتا در لیست مازاد قرار داد تا این بازیکن بدون مانع خاصی راهی پرسپولیس شود. در مورد اورونوف هم ابتدا جواد نکونام حق انتخاب داشت اما همانطور که نسخه تصویری اظهارات سرمربی استقلال از چند هفته پیش باقی است، او به صراحت می‌گوید هافبک ازبکستانی را به شرطی می‌خواهد که ۲بازیکن ایرانی هم در کنارش جذب شوند؛ اتفاقی که رخ نداد و اورونوف به پرسپولیس آمد. اگر سرخپوشان با کمک این ۲ستاره در پایان فصل قهرمان شوند، مورایس و نکونام نباید خودشان را ببخشند!
