فیروز کریمی مربی ویژه و خاصی در فوتبال ایران محسوب می‌شود. مردی که خیلی زود در عرصه مربی‌گری به اوج رسید و حتی لقب آقای خاص فوتبال ایران را هم گرفت. مردی که تقریبا در تمام ایران مربی‌گری کرده و همواره حواشی خاص خود را داشته است. شاید شهرت و محبوبیت او پس از آن مصاحبه‌های متفاوتش در پایان بازی‌های تیمش بیشتر شده و استفاده از زبان طنز و شوخی در مصاحبه‌ها به کمکش آمد تا بیشتر در بین اهالی فوتبال شناخته شود اما این موضوع نباید باعث شود تا توانایی‌های فنی او در مربی‌گری در سایه بماند.
شاگردانش تایید می‌کنند که فیروز کریمی برخلاف مربیان هم‌نسل و هم‌رده خود، یک مربی مدرن بود که فیلم بازی‌های حریف را می‌دید و آنالیز می‌کرد آن هم در دورانی که فیلم دیدن اصلا مُد نبود! جالب‌تر می‌شود وقتی بدانید از همان ابتدای مربی‌گری‌اش اصرار به دادن پاس‌های زیاد داشت و شاگردانش را وادار به زدن ضربات دقیق هم در پاس دادن و هم شوت زدن در تمرینات می‌کرد. نقل است از شاگردانش که او مدافعانش را به خاطر دادن پاس اشتباه مواخذه نمی‌کرد چون اصرار به بازی‌سازی از دفاع داشت.
ایده‌آل او یک فوتبال خط‌کشی شده بود که دقت در آن حرف اول را می‌زد. با این همه حرکات غیرقابل تکرار او همچون بازی با یک یار کمتر و بیرون کشیدن بازیکن ضعیف، دستور به دروازبان برای کنار تیر ایستادن در هنگام ضربه پنالتی حریف، دواندن بازیکنان تیمش در پایان بازی در پیش چشم هواداران به جرم کم‌کاری و ... باعث شده تا فوتبال تاکتیکی موردعلاقه او چندان مورد بحث قرار نگیرد و جدی گرفته نشود. اما او کسی است که از نظر مجتبی جباری که نگاه مهندسی و خاص خود را به فوتبال داشت و با مربیان زیادی کار کرده، فنی‌ترین مربی ایرانی است. هرچند خیلی‌ها با فیروز کیمی یاد مصاحبه و طنازی‌هایش می‌افتند!
اخیرا با محمد نوازی یکی از مربیان فعلی استقلال و از جمله بازیکنان به‌یادماندنی این تیم گپ می‌زدیم که به تعریف از فیروز کریمی سرمربی خود در تیم بهمن تهران پرداخت. جالب آن که وقتی از نوازی پرسیدیم که فیروز کریمی فوتبال چه کسی را خیلی قبول داشت به نکته جالبی اشاره کرد و گفت: آقا فیروز مجتبی محرمی را خیلی قبول داشت. همیشه به من و بقیه شاگردانش آن زمان توصیه می‌کرد که یک روز به استادیوم آزادی برویم، طبقه دوم بنشینیم و بازی مجتبی محرمی را تماشا کنیم تا ببینیم فوتبال یعنی چی و فوتبالیست کیست!
