در خبرهای امروز خواندیم که به زودی قرار است تکلیف حضور افشین قطبی که پیشنهاد مستقیم امیر قلعه نویی در یک برنامه تلویزیونی بود، روشن شود.
چنان که می‌دانید دستیاران قلعه نویی در تیم ملی ایران از این قرار هستند؛ آنتونیو مانیکونه، سعید الهویی، حمید مطهری، رحمان رضایی و آندرانیک تیموریان. اگرچه یگانه دستیاری که به یک برنامه زنده تلویزیونی رفت و مقابل جواد خیابانی از عملکرد تیم در جام ملت های آسیا دفاع کرد، سعید الهویی بود؛ دفاعیه ای که خریدار چندانی نداشت و با انتقادات شدیدی هم مواجه شد.
قلعه نویی در مصاحبه ای شبه مناظره گونه با محمدحسین میثاقی در شبکه ۳ سیما نیز متقابلا انتقادات را برنتافت و عملکرد تیم ملی را تحسین کرد؛ او حتی از نظر آماری «ایران» را تیم برتر جام ملت ها در برابر قطر تلقی کرد. طبیعی است در چنین شرایطی، او ایراد و اشکال خاصی را متوجه دستیارانش نمی‌بیند و حتی با حضور افشین قطبی در تیم ملی، از مشاوره های سعید الهویی دست نمی‌کشد!
قطبی چه به جمع اعضای فنی تیم ملی اضافه شود یا نشود، به نظر نمی‌رسد حضورش مفید باشد؛ ایده های او هر چه باشد احتمالا مقابل تفکرات فوق مدرن الهویی رنگ می‌بازد؛ چرا که او گفته است مربیان، وظیفه توسعه فوتبال را دارند و آنها با نتایجشان به افکار عمومی یادآوری نمی‌شوند!
همان طور که می‌بینید با چنین تفکرات عجیب و خاصی که در تیم ملی حاکم است، افشین قطبی باید بداند برای توسعه فوتبال به مجموعه تیم اضافه می‌شود یا برای نیل به موفقیت و قرار گرفتن در مسیر نتیجه گیری به ایران می‌آید؟ قطبی مانند قلعه نویی، تجربه ناکامی در جام ملت های آسیا را دارد؛ او اگر یک بار دیگر بخواهد در جام جهانی هم مثل جام ملت ها طعم شکست را بچشد، بود و نبودش در تیم ملی واقعا چه توفیری دارد؟
