بدون تردید باید اکرم عفیف را بهترین بازیکن این دوره از جام ملتهای آسیا بدانیم؛ فوقستاره کمادعا و بیحاشیهای که در بازی با ایران تفاوتها را رقم زد و در دیدار نهایی برابر اردن هم با هتتریک از روی نقطه پنالتی، ضمن رهنمون کردن تیم به سمت جام قهرمانی، خودش هم عنوان آقای گل و بهترین بازیکن مسابقات را بهدست آورد.
در پایان تورنمنت شاید خیلیها حسرت خوردند که کاش این بازیکن مال آنها بود، اما دستکم از یک جهت باید بگوییم عفیف خوشاقبال بود که برای تیم ملی ایران توپ نمیزد وگرنه در نخستین گام احتمالا امیر قلعهنویی از او هم میخواست مثل رضا اسدی و محمدجواد حسیننژاد، موهایش را کوتاه کند! حالا باز اسدی ۴دقیقه بازی کرد، حسیننژاد که با وجود کوتاه کردن موهایش اصلا به قطر نرفت!