یحیی گل‌محمدی علی‌رغم تایید تلویحی عدم بازی مناسب پرسپولیس ، در نهایت باز هم زمین و احیانا تا حدودی داوری را مقصر این نتیجه دانست.
هرچند شاید تمام این مباحث درست باشد، اما واقعیت این است که اشتباهات داوری به تناوب برای همه تیم‌ها اتفاق افتاده است و نمی‌توان صرفا این مباحث را به عدم نتیجه‌گیری این تیم نسبت داد.
بدون تعارف باید گفت که پرسپولیس نه دیگر آن تیم است که با حوصله بازی کند تا در زمان مقرر نیش خود را بزند نه آن ضرب آهنگ لازم را برای برد دارد. از بُعد روانی هم آن‌ها با یک هیجان ناگهانی در بعضی بازی‌ها ظاهر می‌شوند که قابل اتکا برای یک تیم مدعی اصلا خوشایند نیست.
روز‌های برزخی پرسپولیس در حالی از لحاظ فنی از راه رسیده که اتفاقا با فصل جنگ سرد مدیریت هم همراه بوده است.
رضا درویش هم کمتر از کادرفنی در این شرایط سخت بی‌تقصیر نیست.
نکته‌ای که در مورد پرسپولیس می‌توان حائز اهمیت دانست این است که نیمکت و بازیکنان تیم هم هیچ قرابتی با یکدیگر ندارند و رقابتی در آن‌ها احساس نمی‌شود.
از خط دروازه تا فوروارد عمدتا جای خود را در این تیم در هر حال تثبیت شده می‌دانند و نهایتا تغییراتی تکراری و شناخته شده برای حریفان در حین بازی شکل می‌گیرد.
البته که نمی‌توان تاثیر مصدومیت‌ها را در این تیم نادیده گرفت، اما روی دیگر ماجرا هم هست که در بازی‌های داخلی جداً نمی‌توان از نام همین بازیکنان حاضر هم به راحتی گذشت که هر کدام می‌توانند بار یک تیم را به دوش بکشند.
یحیی گل‌محمدی نشان داده هر وقت آرامش و تمرکز در کار خود داشته است توانسته نتیجه بگیرد اتفاقی که در کالبد نیمکت و کادرفنی این تیم در این روز‌ها به نظر کمتر می‌بینیم.
۹ بازی و یک بُرد نتیجه عملکرد این فصل پرسپولیس است، تیمی که عادت به بردن دارد کم‌کم به شکل عجیبی در حال از دست دادن عادت خوب و به دنبال بهانه گیری و در نهایت توجیه این نتایج است.
بعد از آن پیچ ترسناک بازی‌های این تیم، حالا نوبت به تیم‌های انتهای جدول رسیده است که آن‌ها از لحاظ دیگری انگیزه روبرو شدن با پرسپولیس را دارند. امتیازات این بازی‌ها مثل آب حیات برای پرسپولیس و کادرفنی آن است چرا که از دست رفتن آن‌ها می‌تواند فاصله را با رقبا بیشتر کند و این چاره‌ای ندارد جز اینکه این تیم از نظر فنی شکل مناسبی بگیرد و کادر فنی و در راس آن یحیی گل‌محمدی بیشتر از حاشیه به متن بپردازند تا نیم فصل بتوانند جایگاه خود را ترمیم کنند و احیانا در بین نیم‌فصل به تقویت تیم خود بپردازند.
نمی‌شود جام‌ها به نام آقای سرمربی باشد و ناکامی‌ها دلایل مافوق طبیعی.
