شکی نیست که وظیفه اول رئیس هر مجموعه حفظ آرامش و پیشرفت در مسیر درست است. رئیس هر اداره یا مدیر هر شرکت، هر مقام دولتی و در هر رشته و تخصص مثل پدر یک خانواده عمل می‌کنند. وظیفه پدر تنها تامین معیشت، خوراک و پوشاک اعضای خانواده نیست. او وظیفه هدایت خانواده به سمت مقصد و حفظ آرامش در طول شبانه روز را هم بر عهده دارد.
مربیان نیز همین کار را می‌کنند. مهم نیست شما در چه رشته ورزشی فعال باشید، هدف اصلی رسیدن به موفقیت است و این هدف به دست نمی‌آید مگر با آرامش و تمرکز روی تمرین و مسابقه. کسانی که مخالف استفاده از «اجبار» در هرکاری هستند بیشتر روی یک استدلال مانور می‌کنند. استدلالی که در جای خود درست هم هست و کسی نمی‌تواند با آن مخالفت کند.
وقتی شما یک تیم حرفه‌ای در اختیار دارید و به بازیکنان و مربیان دستمزدهای میلیاردی می‌دهید، طبیعی است که در اولین قدم از آنها توقع «حرفه‌گری» دارید. آنها باید فرق بین حاشیه و متن را بدانند، از اهمیت تمرین و مسابقه آگاه باشند و تحت هیچ شرایطی تمرکز خود را از دست ندهند. دیگر انجام اموری که به دست خود فرد یا تیم را به حاشیه می‌برد که خیلی دور از ذهن است! اما این قانون روی کاغذ است و کیست که نداند خیلی از قوانین روی کاغذ موقع اجرا به بن‌بست می‌رسند یا به بیراهه می‌روند! ما قوانین بسیار خوب و پیشرفته‌ای داریم اما این ضعف در اجراست که شرایط جامعه را به این روز رسانده است.
معلوم است که بازیکن و مربی باید آنقدر حرفه‌ای باشند که لااقل الفبای حرفه‌ای‌گری را رعایت کنند. اما وقتی در عمل نمی‌کنند، چه باید کرد؟ شما جای جواد نکونام یا کارلوس کیروش، وظیفه‌ای را بر عهده گرفته‌اید و در قبال آن به مردم و تاریخ پاسخگو هستید. وقتی بازیکنان و مربیانتان حرفه‌ای رفتار نمی‌کنند، چه کار باید کنید؟ بگذارید تا اعتبارتان را نابود کنند؟
اینجا بحث بر سر موبایل نیست، بهانه موبایل و فضای مجازی است وگرنه هر رفتار و هر کاری که تمرکز و بازیکن و مربی را در تمرین بگیرد به تیم لطمه می‌زند و این وظیفه نکونام و یا سرمربی تیم است که جلوی آن را بگیرد. همه می‌دانیم که فضای مجازی برای مشاهیر ما از نان شب واجب‌تر شده و خیلی‌ها زندگی در فضای واقعی را رها و شب و روز خود را در فضای مجازی می‌گذرانند. جواد نکونام و سایر مربیان چقدر می‌توانند هشدار بدهند که چنین نکنید؟ سرتان را از روی گوشی بلند کنید و به مسائل واقعی در زندگی واقعی نگاه کنید؟
وقتی این هشدارها نتیجه نمی‌دهد معلوم است که باید دست به برقراری قانون و تنبیه و جریمه زد. این رفتار نکونام کاملاً درست و باید سرلوحه سایر مربیان ما قرار گیرد. وقتی خود بازیکن رعایت نمی‌کند، باید او را وادار کرد تا نظم تیمی را به هم نریزد.
الان پرسپولیس هم با این مشکل دست به گریبان است و یحیی گل‌محمدی در تاجیکستان گفت که از انتشار خبر سرماخوردگی بازیکنانش ناراحت و شاکی است. معلوم است که این خبر به تیم لطمه زد. سال‌هاست در فوتبال و در ورزش ما همه به دنبال جاسوس تیم می‌گردند! جاسوسی که شاخ و دم ندارد، بیرون دادن اخبار درونی یک تیم یعنی جاسوسی و حتی اگر هیچ منطق و انگیزه‌ای پشت آن نباشد، حتی اگر نفع مالی برای فرد نداشته باشد، در ضربه‌ای که به تیم می‌زند تغییری ایجاد نمی‌کند.
پس وقتی خود افراد حرفه‌ای نباشند وظیفه مسئول هر تیم است که مصلحت جمعی را در نظر بگیرد. درست مثل پدری که وقتی ببیند فرزندش راه خطا می‌رود و به خانواده ضربه می‌زند، از جایگاه پدری و اختیار مسئولیت استفاده حتی اگر لازم باشد به تنبیه متوسل می‌شود.
