اینکه در فوتبال ما خیلی چیزها سر جای خودش نیست یک اصل است. با قبول این اصل ما به بررسی نقاط ضعف و قوت می‌پردازیم. در کشور ما خیلی وقت‌ها مربی تیم ملی کاری به لیگ نداشته به طور طبیعی تیم‌های لیگ نیز کار خودشان را می‌کنند و در نهایت فوتبال ما از این ناهماهنگی بارها ضربه خورده است.
اما از وقتی امیر قلعه نویی آمد، تغییری آشکار در این رویه اتفاق افتاد. قلعه نویی به دقت تک تک بازی‌های لیگ را زیر نظر گرفت و در همین چند باری که تیم تشکیل داده کمتر بازیکن شایسته‌ای از دل لیگ بیرون مانده است.او در فرصت‌های مختلف بازیکنان زیادی را محک زده و تقریباً به همه فرصت خودنمایی در تیم ملی داده است. حالا انگیزه برای دعوت به تیم ملی به لیگ ما برگشته و همه بازیکنان از جوان تا با تجربه خود را در معرض دید مربیان ملی می‌دانند.اما این تنها اتفاق افتاده و تنها تغییر نیست. اگر به نمایش تیم ملی نگاه کنیم مشابهت زیادی بین بازی تیم ملی و باشگاه‌های مدعی در لیگ خواهیم دید. آخرین بازی ملی ما تا امروز دیدار مقابل قطر بوده که با چهار گل پیروز شدیم. در آن مسابقه اتفاقی افتاد که شاید از دید خیلی‌ها پنهان مانده باشد.هر چهارگل تیم ملی ما در یک ۱۰ دقیقه طوفانی زده شد و جالب اینکه هر چهار گل را دو مدافع کناری ما ساختند؛ به طور مساوی دو گل را «میلاد محمدی» از چپ ساخت و دو گل سهم «رامین رضاییان» از سمت راست بود.
