آخرین تصمیم امیر قلعه‌نویی برای کادرفنی تیم ملی، مثل تصمیمات قبلی او مناقشه‌برانگیز شده است. اگر پیش از این به کم‌تجربگی آندرانیک تیموریان اشاره می‌شد و اینکه امثال سعید الهویی در قواره‌های حضور روی نیمکت تیم ملی نیستند، حالا انتخاب حمید مطهری به‌عنوان جدیدترین دستیار امیر، فصل تازه‌ای در این قبیل مباحثات گشوده است. مطهری یک دوره کاملا ناکام سرمربیگری در نساجی مازندران داشت. او که به واسطه اظهارات شیک و‌تر و تمیزش زیر ذره‌بین رفته، در عمل نتوانست به اندازه سخنوری‌هایش عملکرد قابل توجهی داشته باشد. او در نساجی آنقدر بد نتیجه گرفت که با وجود تمدید شتاب‌زده و زودهنگام قراردادش، در نهایت از کار برکنار شد. فصل آخر حضور مطهری روی نیمکت پرسپولیس هم موفقیت‌آمیز نبود و او به‌عنوان دستیار یحیی گل‌محمدی تماشاگر قهرمانی استقلال و فرهاد مجیدی شد.
در چنین شرایطی، این سؤال به‌وجود می‌آید که مطهری بر چه اساسی به‌عنوان عضوی از کادرفنی تیم ملی برگزیده شده است؟ آیا این انتخاب واقعا شایسته‌سالارانه بوده یا امیر صرفا به‌دنبال برقراری توازن رنگی بین دستیاران خود است؟ فراموش نمی‌کنیم دوره اول حضور قلعه‌نویی در تیم ملی را که ناصر ابراهیمی و افشین پیروانی را از اردوگاه سرخ‌ها کنار خودش گنجاند تا مثلا برچسب استقلالی بودن نخورد. گویا این بار هم همان اتفاق در حال تکرار است.
