روی کاغذ، استقلال در این فصل مهره‌های هجومی پرشماری دارد. بیشتر بازیکنان خط حمله این تیم اما دوست دارند به‌عنوان مهاجم مرکزی در نزدیک‌ترین فاصله با دروازه حریف بازی کنند. کاوه رضایی و آرمان رمضانی، مهاجم‌های باکس استقلال هستند و معمولا همیشه به‌عنوان مهاجم نوک در ترکیب تیم‌های مختلف به میدان رفته‌اند. پیمان بابایی و سجاد شهباززاده نیز چنین وضعیتی دارند. سجاد فصل گذشته چند هفته در سپاهان در پست وینگر به میدان رفت و اصلا عملکرد خوبی در این تیم نداشت. ارسلان مطهری هم سابقه بازی در پست وینگر را دارد اما او هم ترجیح می‌دهد مهاجم مرکزی تیم باشد. در چنین شرایطی امضای قرارداد با یک وینگر تخصصی برای استقلال کلیدی به‌نظر می‌رسید و دلیل اصرار زیاد باشگاه برای جذب محمد محبی هم همین بود. آبی‌ها از نخستین هفته نقل‌وانتقالات تا امروز، به‌دنبال جذب محبی بوده‌اند و به نظر می‌رسد این سماجت، مدیران باشگاه سانتاکلارا را مجاب کرده که با انتقال قرضی این بازیکن به لیگ برتر ایران برای یک فصل موافقت کنند. حالا محبی در یک‌قدمی پوشیدن لباس آبی است و این انتقال برای کامل‌شدن خط حمله استقلال، ضروری به‌نظر می‌رسد.
محبی به‌عنوان یک وینگر، می‌تواند در هر دو سمت خط حمله تیم‌اش به میدان برود و این یعنی با حضور او، انعطاف‌پذیری بیشتری به خط حمله آبی‌ها تزریق خواهد شد. محبی در تیم‌های قبلی هم به‌عنوان وینگر راست و هم به‌عنوان وینگر چپ بازی کرده و محدودیتی را در این مورد احساس نمی‌کند. از ویژگی‌های فنی این بازیکن نیز نباید به‌سادگی عبور کرد. او قابلیت حمل توپ زیادی دارد و می‌تواند در انتقال بازی به تیم کمک کند، محبی دریبل‌زن و تکنیکی نیز هست و پاسور خوبی هم به شمار می‌رود. بهره‌بردن از سرعت در کناره‌های زمین، او را به یک مهره به‌شدت خطرناک تبدیل می‌کند. نباید فراموش کرد که استقلال در همین فصل امیرحسین حسین‌زاده را از دست داده و جالی خالی این وینگر را احساس می‌کند. استقلال در فصل گذشته در دفاع بی‌نقص و رؤیایی بود اما در خط حمله خلاقیت نسبتا کمی داشت. اضافه‌شدن بازیکن خلاقی مثل محبی، از این جهت برای تیم حیاتی خواهد بود.
خرید محبی به‌صورت قرضی از یک زاویه دیگر تصمیم پرریسکی به‌نظر می‌رسد؛ چراکه این بازیکن یک مهره ثابت در سانتاکلارا نبوده است. او فصل گذشته در همه جام‌ها فقط ۱۸ بازی برای تیمش انجام داده و معمولا همه بازی‌ها را از روی نیمکت شروع کرده است. هیچ تضمینی وجود ندارد که او بتواند به همان فرم درخشان روزهای بازی در سپاهان برگردد. حتی درخشش او در سپاهان هم دو مقطع متفاوت داشت. محبی در نخستین فصل روی هم ۱۲ گل و پاس‌گل را در سپاهان تجربه کرد اما در فصل دوم فقط ۴ گل زد و هیچ پاس گلی نداد. این را هم نباید نادیده گرفت که او خیلی دیر و درست قبل از شروع فصل جدید به تیم ملحق می‌شود و فرصتی برای هماهنگ‌شدن با ایده‌های ساپینتو قبل از شروع فصل ندارد. اگر ساپینتو بتواند محبی را به بهترین فرم ممکن برگرداند، یک اتفاق بزرگ و یک جرقه تمام‌عیار در خط حمله استقلال رقم خواهد خورد. آن‌وقت شاید بازگشت محبی به لیگ برتر، مقدمه بازگشت این بازیکن به تیم ملی هم باشد.
