مشکلات تیم ملی یکی، دو تا نیست. در بازی دوستانه با الجزایر یکی از معضلاتی که خیلی به چشم آمد تزلزل در ساختار دفاعی بود. توپ‌های زیادی از مدافعان ما رد شد و ۲ اشتباه واضح خودمان، هر ۲ گل تیم حریف را ساخت. این اتفاق در شرایطی رخ می‌داد که هیچ‌یک از ۲ مدافع میانی اصلی تیم ملی در این مسابقه حضور نداشتند؛ شجاع خلیل‌زاده مصدوم بود و محمدحسین کنعانی‌زادگان هم محرومیت عجیب و غریبش را پشت سر می‌گذارد.
کنعانی که جزو معتمدترین بازیکنان دراگان اسکوچیچ به‌شمار می‌آید، بعد از آن ماجرای فایل صوتی ۲جلسه محروم شد. ابتدا قرار بود این محرومیت در مسابقات رسمی باشد، اما بعدا به بازی‌های دوستانه تغییر یافت.
شاید آن زمان هیچ‌کس تصور نمی‌کرد ترتیب دادن ساده‌ترین مسابقات دوستانه برای تیم ملی ایران تبدیل به یک رنج بزرگ شود، اما حالا این اتفاق رخ داده است.
ما از ۴ فیفادی خرداد فقط در یکی با الجزایر بازی کردیم که در همان هم کنعانی حضور نداشت. حالا کلا تا پیش از جام‌جهانی فقط ۲بازی دوستانه دیگر پیش روی تیم ملی کشورمان است که با توجه به حکم کمیته انضباطی، کنعانی یکی از آنها را هم از دست خواهد داد.
بنابراین درحالی‌که ما نیاز حیاتی به محک خوردن مدافعان اصلی‌مان داریم، داستان آن محرومیت کذایی حسابی کار را سخت و پیچیده کرده است.
در شرایط فعلی کنعانی و شجاع خلیل‌زاده پیش از جام‌جهانی حداکثر در یک بازی می‌توانند کنار هم به میدان بروند که این واقعا ناکافی است.
