وقتی در مسابقات نوجوانان جهان در سال ۲۰۱۹، کشتی‌گیر آمریکا به او بی‌ادبی کرد و او همانجا نفس رقیب را گرفت و به او درس داد، همه فهمیدند که یک ستاره درخشان در آسمان کشتی ایران شروع به درخشش کرده؛ پسری لاغر اندام و ترکه‌ای، با دستان کشیده و سبک خاص کشتی که هرکسی را مجذوب کشتی‌های خود می‌کند. صحبت از رحمان عموزاد است؛ پسر دوست‌داشتنی کشتی بهشهر که خیلی‌ها او را به حسن یزدانی تشبیه می‌کنند و به نظر می‌رسد الگویش هم شیرشاه کشتی ایران باشد؛ با این وجود، شاید خیلی‌ها نگران عموزاد بودند، که او هم مانند خیل عظیم ستاره‌های خاموش شده کشتی، به صندوقچه تاریخ بپیوندد و نتواند در بزرگسالان خودش را پیدا کند اما قصه رحمان، با قصه‌های دیگر فرق دارد.
عموزاد وقتی در مسابقات جوانان جهان قهرمان شد و بلیت جهانی بزرگسالان در نروژ را به جیب زد، همان جا نشان داد راه دور و درازی تا تبدیل شدن به یک کشتی گیر شش‌دانگ دارد؛ اما مهم‌ترین نکته‌ای که در کشتی‌هایش دیده می‌شود، جسارت، جنگندگی و تلاش وصف‌ناپذیر اوست؛ پسری جسور و نترس که بی‌باک روی تشک می‌رود و علی‌رغم داشتن ضعف‌های فنی، به مثابه ملودیِ دارکوب دست از تلاش بر نمی‌دارد و تا آخرین نفس می‌جنگد و می‌جنگد. با این وجود رحمان در اولان‌باتور ورژن جدید خودش را به نمایش گذاشت. مثل شمشیری گداخته که در کوره ساخته و پرداخته شده باشد، نشان داد ضعف‌های فنی‌اش را تا حد زیادی برطرف کرده و با سبک خاص خود، می‌تواند نامدارانی همچون باجرانگ را زمین‌گیر کند؛ باجرانگ بد بدن و بد افتی که در جویبار و نزد مربیان ایرانی هم مشق کشتی کرد اما رحمان اجازه نداد باجرانگ به پاهایش برسد و همین شروع قرار گرفتن‌اش در مسیر بزرگان بود؛ اگر چه شاید هنوز هم برای قضاوت درباره آینده عموزاد زود باشد، اما پسر ترکه‌ای و بی‌رحم کشتی، نشان داد بلد است با همه ضعف‌ها، خودش را در مسیر درست قرار دهد و دنباله رو بزرگان کشتی باشد. پسری که می‌تواند یک ستاره درخشان در سپهر کشتی ایران باشد، بدون جنجال، بدون هیاهو؛ مخلص کلام؛ این پسر، آینده کشتی ایران است.
