بسیاری در شمایل احمد نوراللهی کاپیتانی پرسپولیس را از همان روزهایی می‌دیدند که پیراهن شماره 28 سرخپوشان را برتن داشت و خیلی زود خود را به ترکیب اصلی رسانده بود.
زمانی که در هفته آخر نیم فصل لیگ شانزدهم، سیدجلال حسینی برای بازی خداحافظی بازوبند را به او سپرد، این شک تبدیل به یقین شد که نوراللهی در آینده این جایگاه را در اختیار خواهد گرفت اما درست زمانی که می‌رفت دوره انتقالی فرا برسد، پیشنهاد شباب الاهلی و سقف قرارداد پرسپولیس سبب شد تا احمد نور از جمع سرخپوشان پایتخت جدا شود.
نوراللهی در سال‌های گذشته بارها بازوبند کاپیتانی را در اختیار داشته؛ به خصوص در لیگ نوزدهم که سیدجلال به دلیل مصدومیت و همچنین آمادگی بالای شجاع و کنعانی روی نیمکت حضور داشت و عالیشاه نیز به تناوب بازی می‌کرد.
در لیگ بیستم جدایی شجاع سبب شد تا مدافع شماره چهار در 39 سالگی یک فصل را فیکس باشد و نوراللهی کمتر فرصت کاپیتانی را پیدا کند.
اما عبور امید عالیشاه از مرز 30 سالگی و رسیدن سیدجلال به 40 سالگی، نشان می‌داد که نوراللهی قرار است این بازوبند را در اختیار بگیرد. حضور پرتعداد وینگرهای پرسپولیس ، نیمکت نشینی امید عالیشاه در برخی مسابقات را اجتناب ناپذیر می‌کرد و در چنین شرایطی قرمزها دلخوش به ستاره‌ای بودند که بیش از 200 بار پیراهن تیمشان را برتن کرده بود و در عبور از روند طبیعی حسینی، می‌توانست این خلا را پر کند.
با این حال نوراللهی در شرایطی که پیشنهاد موردنظر از باشگاه پرسپولیس به او نرسید، ترجیح داد که آفر میلیون دلاری شباب الاهلی را بپذیرد و از پرسپولیس برود تا خلا کاپیتانی به شکلی دیگر اتفاق بیفتد.
جای خالی کاپیتان سومی که بارها و بارها با بازوبند از ابتدای مسابقه حضور یافته بود و حالا با تصمیمش کادرفنی را در موقعیتی پیچیده قرار می‌داد.
جدایی احمد نوراللهی در حالی رخ داد که پرسپولیسی‌ها بازیکنان باتجربه بسیاری را در ترکیب خود دارند. حتی بوژیدار رادوشویچ گلر ذخیره سرخپوشان نیز ششمین سال حضورش در این تیم را آغاز کرده و چند بازیکن دیگر هم چنین وضعیتی دارند.
از نظر سابقه، کمال کامیابی‌نیا به عنوان تنها بازمانده نخستین سبد خرید برانکو ایوانکوویچ، شایسته کاپیتانی است. اما اولا او همین حالا مصدوم است و از طرف دیگر در رقابت با میلاد سرلک و رضا اسدی، امکان حضور فیکس در 30 بازی لیگ برتر را نخواهد داشت.
پس از او نام وحید امیری دیده می‌شود که در 33 سالگی مدیران باشگاه را مجاب به امضای قرارداد سه ساله کرده و با چهار سال سابقه حضور در پرسپولیس، مهره‌ای باسابقه به حساب می‌آید.
سپس نوبت به سیامک نعمتی خواهد رسید که از لیگ هفدهم در جمع سرخپوشان حاضر است و بعدتر بازیکنانی نظیر مهدی ترابی، مهدی شیری و... .
علاوه بر مشخصه‌های همیشگی یک کاپیتان نظیر قدرت رهبری، توانایی ارتباط و مقبولیت در بین بازیکنان، نکته‌ای که برای کادرفنی پرسپولیس اهمیت ویژه‌ای خواهد داشت، ثبات این مهره در ترکیب تیم است.
به عنوان مثال نوراللهی فصل گذشته در تمام بازی‌های پرسپولیس حضور داشت و در لیگ هجدهم و نوزدهم نیز کمتر پیش آمد که نامش در ترکیب اصلی قرار نگیرد؛ آیا کمال کامیابی‌نیا و وحید امیری چنین مشخصه‌ای را دارند؟ یا حداقل کدام یک به چنین موقعیتی نزدیک تر خواهند بود؟
از طرف دیگر حضور بازیکنی 28 ساله در این جایگاه، باشگاه را امیدوار به آینده ای با ثبات برای جایگاه کاپیتانی اش می‌کرد چرا که امکان حضور طولانی مدت در تیم را داشت. مسئله ای که عکس آن باعث نگرانی در بین هواداران پرسپولیس می‌شود. پس از خداحافظی کریم باقری، پرسپولیس در یک دوره 4-5 ساله کاپیتانی واقعی را در اختیار نداشت و همین موضوع در تزلزل موقعیت تیمی و افزایش حواشی نقشی قابل توجه داشت.
اگرچه قرارداد نوراللهی با شباب الاهلی یک ساله است اما طرفداران، پیشکسوتان و احتمالا مربیانی که امیدوار بودند احمد نوراللهی در لیگ بیست و یکم خود را برای قبول کاپیتانی آماده تر از قبل کند و تردیدهای درباره خود را از بین ببرد، حالا بیم آن را دارند که پس از خداحافظی سیدجلال حسینی (در سالیان پیش رو) وضعیت جایگاه کاپیتانی نیز به خطر بیفتد؛ هرچند که عالیشاه با نمایش های درخشان در لیگ بیستم، امیدها را به خود افزایش داد و حالا باید دید که در سال جدید چه خواهد کرد. سالی که فارغ از آینده میان مدت، برای پرسپولیس اهمیت زیادی دارد و یک لغزش ممکن است باشگاه را از ریل موفقیت‌های چند ساله اخیر خارج کند.
