گاهی وقت ها که بازی های لیگ برتر را نگاه می کنیم، به این نتیجه می رسیم که «اسمش فوتبال نیست!» بازی های خارجی را نگاه می کنیم، می گوئیم اگر این فوتبال است، آنچه در لیگ ما بازی می‌شود، اسمش چیست؟ حتما این جملات یا جملاتی همین شکلی را بارها و بارها شنیده‌اید یا خودتان گفته‌اید.
کمی فکر کنید. از 16 تیمی که در لیگ برتر بازی می‌کنند، اکثر تیم‌ها به فکر دفاع کردن و نیفتادن هستند. اگر بخواهیم مثال بزنیم احتمالا اینقدر بازی جلوی چشم‌تان می‌آید که دقیقا عین این جمله درباره‌اش صدق می‌کند. حداقل نیمی از تیم‌ها در هر مسابقه به میدان می‌روند تا کار دفاعی کنند، گل نخورند و مبادا به منطقه خطر سقوط کنند. متاسفانه حتی در نیمه بالای جدول هم بعضی تیم‌ها ترجیح می‌دهند فقط دفاع کنند.
آیا فوتبال، این بازی مهیج برای سرگرمی مردم و طرفداران نیست؟ شما فوتبال نگاه می کنید تا لذت ببرید. چرا لیگ برتر انگلیس پرطرفدارترین لیگ دنیاست؟ به این دلیل که تیم آخر جدول هم مقابل تیم های قدرتمند، غیرقابل پیش بینی است و به زمین می‌رود تا برنده شود.
در لیگ برتر ایران اما معمولا بازی‌ها کم گل است و تیم‌ها برای دفاع کردن می‌آیند. حتی تیم‌هایی که در یک سطح هستند هم مقابل یکدیگر دفاع می‌کنند و چه شود که توپی از خط دروازه بگذرد. به دلیل همین تفکر تدافعی است که فوتبال ایران روز به روز در دنیای واقعی از رونق می‌افتد و در عوض در فضای غیرواقعی مجازی، داغ می‌شود. چون خود فوتبال چیز آنچنانی ندارد بنابراین بهتر است در آن فضا بازارش را گرم کرد و به هم پرید و جوک ساخت و به طرفداران طرف مقابل توهین کرد.
برای فردا، حداقل توقع طرفداران فوتبال این است که بازی زیبا از سوی دو تیم پرمهره تماشا کنند. بازی حساسیت دارد، درست. طرفداران دوست دارند تیم‌شان برنده باشد، اگرنه ممکن است جایگاه مربی خود را متزلزل کنند؛ این هم درست اما توقع می‌رود فوتبال با کیفتی روی صفحه تلویزیون نقش ببندد. همیشه فارغ از هر نتیجه‌ای که به دست آمده، طرفداران فوتبال با دیدن یک بازی مهیج حتی در صورت شکست تیم شان، تا چند روز از کیفیت آن تعریف کرده‌اند. امیدواریم دربی فردا هم طوری تمام شود که تا چند روز به جای حرف زدن درباره مسایل حاشیه‌ای‌اش، همه از کیفیت بالایش بگویند.
