کمتر کسی فکرش را می‌کرد پدیده پرسپولیس و گلزن دربی به این شکل به نیمکت تیمش دوخته شود اما این اتفاق افتاد. یکی از دلایل نیمکت‌نشینی مهدی عبدی و خروج او از ترکیب اصلی پرسپولیس ناکامی در گلزنی بوده است اما این موضوع دلیل مهم دیگری هم دارد. اینکه از نظر کادر فنی پرسپولیس، عبدی کمتر از میزان مورد نظر می‌دود و در پرس مدافعان حریف مشارکت دائمی ندارد. در فوتبال مدرن امروز برای مهاجمین فقط گل زدن دیگر کافی نیست. درخواست از مهاجمین برای پرس کردن و فشار آوردن روی مدافعین حریف امری متداول در دنیای فوتبال است. قدرت تمام‌کنندگی و ایجاد فرصت و فضا برای دیگر بازیکنان هنوز اهمیت زیادی دارد اما رویکردِ فوتبال مدرن که مبتنی بر پرس بالا و پرفشار است، نقشِ مهاجمینِ مرکزی را بازتعریف کرده است. دویدنِ با شتاب به سوی مدافع حریف می‌تواند او را وادار به دادنِ پاسی بی‌دقت کند. مهدی عبدی هم اگر می‌خواهد در پرسپولیس فیکس شود باید بیشتر از قبل بدود و پرس کند. مهدی عبدی که بارها یحیی گل‌محمدی و حمید مطهری به او تأکید کرده‌اند باید بیشتر بدود و با مدافعان حریف درگیر شود، در چند بازی اخیر به عنوان بازیکن جانشین راهی میدان شد و البته همچنان در امر گلزنی نوسان دارد. او در بازی مقابل صنعت نفت آبادان هم به میدان رفت اما فرصت چندانی برای گلزنی یا خودنمایی پیدا نکرد.
در خصوص دوندگی آنچه لازم بود نوشتیم اما در بحث ناکامی در گلزنی به نظر می‌رسد مشکل اصلی مهاجمان پرسپولیس استرسی است که احساس می‌کنند. آرمان رمضانی، مهدی عبدی و مهدیخانی هر سه کمتر از حد انتظارات ظاهر شده‌اند و همین موضوع باعث شده فشار و استرس زیادی را روی دوش خود حس کنند. آرمان رمضانی به درستی تصمیم به جدایی گرفت اما ماجرای مهدی عبدی متفاوت است. با توجه به حضور مهدی ترابی، پایان محرومیت آل‌کثیر و اخباری که پیرامون خرید شهریار مغانلو به گوش می‌رسد، برای بازیکنانی چون مهدیخانی و حتی عبدی بسیار سخت است تا بتوانند باز هم فرصتی برای خودنمایی داشته باشند. همین اخبار فشار مضاعفی روی دوش عبدی وارد می‌کند و شاید به جا باشد نزدیکان پرسپولیس و کادر فنی این تیم این فشار را کم کنند. عبدی باید بداند در حضور شهریار مغانلو و عیسی آل‌کثیر هم می‌تواند فرصت بازی در ترکیب پرسپولیس را پیدا کند. شاید با کمی بیشتر حرف زدن و توجیه عبدی، این مهاجم به دوران اوج بازگردد.
