محسن مدهنی در مورد بازتاب فیلم منتشر شده از دست فروشی و اعتراضش به برخورد ماموران شهرداری در فضای مجازی اظهار داشت: من چیزی ندیدم، چون به خاطر همین برخوردها، گوشی‌ام شکست و فعلا دسترسی به فضای مجازی ندارم، اما در این مدت خیلی‌ها تماس گرفتند و وعده‌هایی هم داده شد.
وی در مورد روزهایی که بعد از قهرمانی نوجوانان جهان طی کرد تا در نهایت برای تامین معیشت زندگی‌اش مجبور به دست فروشی شد، عنوان کرد: وقتی با طلای جهان از مسابقات نوجوانان برگشتم، در مسابقه انتخابی تیم ملی جوانان پنجم شدم، ولی با این حال مرا به اردوی تیم ملی دعوت کردند. به خاطر حضور در اردوهای تیم ملی نتوانسته بودم در امتحانات مدرسه شرکت کنم و هرچه تلاش کردم و از فدراسیون نامه بردم که در اردوی تیم ملی بودم، قبول نکردند.
مدهنی ادامه داد: چون درخصوص درسم دستم به جایی بند نبود، تا ۱۸ سالم شد فرم پر کردم و به سربازی رفتم. در سال دومی که می‌توانستم در جوانان کشتی بگیرم، در مسابقات انتخابی امیدها اول شدم، اما کشتی‌گیر شیرازی (میثم دلخانی) را به مسابقات بردند و انتخابی بین ما برگزار نشد و هیچ کسی هم از اندیمشک این موضوع را پیگیری نکرد. امسال هم در انتخابی اول شدم و تیر ماه قرار بود آسیایی و شهریور ماه هم جهانی برگزار شود که کرونا مسابقات را لغو کرد. سربازی‌ام که تمام شد، دیدم شغلی ندارم. پدرم بازنشسته هفت تپه و حقوق بازنشستگی‌اش ۲، ۳ میلیون تومان است. ما ۴ برادر هستیم که هیچ کدام کار ثابت نداریم.
کشتی‌گیر ۲۰ ساله اندیمشکی با اشاره به اتفاقی که در روزهای گذشته برای او رخ داده، گفت: تصمیم گرفتیم که میوه فروشی کنیم. من با تیم شهدای قم برای لیگ قرارداد داشتم، صبح تا عصر مشغول دست‌فروشی بودم و عصر هم تمرین کشتی می‌کردم. اول پرتغال می‌فروختم که ماموران شهرداری آمدند و جلوی کارم را گرفتند، یک گوشه بلوار داشتم کارم را می‌کردم که این برخورد را کردند. ۲۰ روز بعد هم آمدند و در حالیکه ۴، ۵ مدل میوه می‌فروختم، بازهم نگذاشتند میوه بفروشم و موتور و گوشی‌ام دچار آسیب شد. یک ماه دست فروشی کردم که بیشتر از آنکه درآمدی داشته باشم، با این اتفاق ها و از بین رفتن تلفن همراه و آسیبی که به موتورم وارد شد، ضرر کردم.
فرنگی‌کار جوان وزن ۶۳ کیلوگرم در پاسخ به این سوال که آیا بعد از پخش فیلم اعتراض او، از مسئولان ورزشی کسی تماسی گرفته، تاکید کرد: رضا صالحی‌امیری تماس گرفت و گفت که با فرماندار و مسئولان شهری صحبت می‌کند و پیگیر کارم است. مدیرکل ورزش استان هم تماس گرفت. گفته‌اند که در مورد وضعیت اشتغال من پیگیری می‌کنند. امیدوارم که این اتفاق بیفتد.
مدهنی در پایان با بیان اینکه نمی‌خواهد کسی به او کمک مالی کند و تنها خواسته‌اش اشتغال است، گفت: بخواهند ۱۰، ۱۵ میلیون به خاطر این اتفاق به من کمک کنند، فایده‌ای ندارد. آنقدر هزینه‌ها گران شده که با این پول شاید فقط گوشی موبایلم را بتوانم بخرم. من نمی‌خواهم کسی اینطوری به من کمک کند، من فقط شغل می‌خواهم که کار کنم و هزینه خودم را تامین کنم. از ۱۰ سالگی دارم ورزش می‌کنم، الان ۲۰ ساله هستم. نهایتا ۱۰ سال دیگر هم می‌توانم برای کشورم افتخارآفرینی کنم، قرار باشد مسئولان ورزش اندیمشک اینطور رفتار کنند، دیگر انگیزه‌ای باقی نمی‌ماند. پدرم می‌گوید از اندیمشک برویم، این برخوردها خیلی آدم را ناراحت می‌کند. آنها اصلا از وضعیت قهرمانان ورزشی شان خبر ندارند. من قهرمان جهان شدم، اما حتی نتوانستم امتحاناتم را بدهم و از درس ماندم.
