در آستانه فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر شرایط استقلال متأسفانه دقیقاً مانند وضعیتی است که طی فصول گذشته همواره پیش از آغاز مسابقات آن را تجربه کرده است و در واقع اگر بخواهیم با نگاهی واقع‌بینانه ماجرا را مورد توجه قرار بدهیم، باید اذعان کنیم که وضعیت آبی‌ها حالا به نوعی حداقل از وضعیت پیش فصل طی دو سال گذشته بدتر هم شده! اگر در تابستان‌های قبلی، فقط یکی، دو قسمت فنی و مدیریتی استقلال لنگ می‌زد (که البته آن هم در نوع خودش دردسر بسیار بزرگی بود) حالا به جرأت می‌توان گفت در آستانه لیگ بیستم، هر ۴ چرخ آبی‌ها لنگ می‌زند و در چنین شرایطی کاملاً بدیهی است که مشکلات فوق خود را در نتایج تیم عیان می‌کنند.
معادله انتخاب سرمربی
داستان انتخاب سرمربی جدید برای استقلال حالا به یک معادله بدل شده است. هرقدر هم که بگوییم یک سرمربی از داخل مجموعه بزرگ استقلال انتخاب می‌شود و با فضای این تیم کاملاً آشناست ولی باز هم نمی‌توانیم این واقعیت را منکر شویم که آشنایی با فضا به معنای اشراف تاکتیکی نخواهد بود و هرکس سرمربی آبی‌پوشان شود، براساس پایین‌ترین استانداردها، حداقل باید چیزی حدود ۴۵ روز با شاگردان جدیدش سروکله بزند، بازی تدارکاتی برگزار کند و با آن‌ها به مسافرت برود تا کاملاً بر اوضاع تیم مسلط شود حال آنکه براساس اعلام سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال، فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر ۲۴ روز دیگر آغاز می‌شود و استقلال هنوز حتی دور جدید تمرینات خود را نیز (با فرض بر اینکه با سرمربی هم انتخاب شده است) آغاز نکرده! بنابراین ناگفته پیداست مجموعه آبی با آمادگی مناسبی مسابقات را شروع نمی‌کند و اینکه در هفته‌های آغازین نتایج خوبی نگیرد اصلاً اتفاق بعیدی نیست. هنوز فراموش نکرده‌ایم استراماچونی با وجودی که از ابتدای تابستان پارسال تیم را در اختیار داشت و اردوی خارجی هم رفت، طی ۶ هفته آغازین فصل گذشته اصلاً نتایج خوبی نگرفت و مغلوب پرسپولیس هم شد.
پنجره بسته
مشکل دیگری که استقلال با آن دست و پنجه نرم می‌کند، بحث بسته شدن پنجره نقل و انتقالات باشگاه است؛ مسئله‌ای که کوچکترین ارتباطی به سرمربی جدید یا هواداران ندارد ولی دود آن قطعاً چشم آن‌ها را بیش از هر فرد دیگری آزار می‌دهد. واقعیت امر این است که تا وقتی طلب شفر پرداخت نشود، استقلال حق ثبت قرارداد با هیچ بازیکن جدیدی را ندارد و چنین مسئله‌ای همانند یک کابوس کادر فنی جدید را آزار خواهد داد، چون در نهایت آن‌ها باید پاسخگوی نتایج استقلال باشند. در این وضعیت شمارش معکوس برای پایان دوران نقل و انتقالات نیز قطعاً به زودی آغاز خواهد شد و اگر استقلال نتواند خودش را تقویت کند، دردسر‌های مضاعفی خواهد داشت. در واقع این کابوسی است که توسط مدیران سابق و اسبق ایجاد شده ولی مجموعه کنونی را به شدت آزار می‌دهد. به این مسئله باید تمدید نشدن قرارداد نفرات کلیدی همچون دیاباته، میلیچ و علی کریمی را نیز اضافه کرد که نقش مؤثری در اغلب پیروزی‌های فصل گذشته استقلال داشتند ولی این روز‌ها زمزمه‌های جدی مبنی بر جدایی آن‌ها به گوش می‌رسد و رفتن هرکدام از این نفرات می‌تواند لطمه بزرگی به کل مجموعه وارد کند.
عقب ماندن از رقبا
حقیقت بسیار مهم و البته تلخ برای استقلال این است که طی فصول گذشته فرصت طلایی قبل از آغاز فصل را به راحتی هرچه تمام‌تر از کف داده و به جرأت می‌توان گفت یکی از مهم‌ترین دلایل قهرمان نشدن آن‌ها در لیگ برتر طی چند سال اخیر همین فرصت‌سوزی بوده است. مرحله فوق العاده مهمی که پرسپولیس برخلاف استقلال به بهترین شکل ممکن از آن استفاده می‌کند و طی ۸ هفته آغازین مسابقات خودش را خیلی خوب بالا می‌کشد (حداقل در مقایسه با استقلال خیلی خوب بالا می‌کشد) باید قبول کنیم در این فصل هم شرایط استقلال در مقایسه با پرسپولیس و سایر رقبا ضعیف‌تر است و آبی‌ها از مدعیان قهرمانی چیزی حدود دو ماه عقب افتاده‌اند؛ عقب‌ماندگی که البته قابل جبران است ولی نه با این شرایط مدیریتی که هم‌اکنون در استقلال شاهد هستیم.
