زباله ها، امان روستانشین ها را بریده است

این روزها، با گرمتر شدن هوا شاهد درد ودل های روستانشینان در تویسرکان هستیم.

روستاییانی که طبیعت زیبا، بکر و دست نخورده خود را در خطر انباشت زباله ها می ببیند؛ زباله هایی که به گفته آنان امانشان را بریده است، گاهی مسافران و شهرنشینان با زباله هایشان در طبیعت و زمین های کشاورزی آنان و گاهی دیگر با آتش به پا کردن دلشان را به در می آوردند.

آتشی به پا می کند و خاکستری بر جای می گذراند، روستانشیان شب هنگام زیبایی روستا را به چشم می بییند و صبح هنگام با انباشتی از زباله ها روبرو می شوند که گاه در حاشیه رودخانه ها و گاه در حاشیه زمین های آنان رها شده است.پسماندهایی از جمله انواع بطری های شیشه ای و پلاستیکی که قابلیت تجزیه شدن در محیط زیست را ندارند و علاه بر آن چهره نازیبایی به این طبیعت زیبا می دهند.

روستای هدف گردشگری کشور در محاصره زباله ها

آقای اکبری در این باره در گفت و گو با خبرنگار رودآور، می گوید: قرار بود روستای گشانی که به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری ایران معرفی شده به آن توجه بیشتری شود، اما ارتفاعات نزدیک به این روستا و دفن غیر بهداشتی زباله در مکان های نامناسب آن و غفلت دهیاری سبب آلودگی چندین نقطه از بالا دست روستا شده است.

وی اظهار کرد: روستای گشانی با قدمتی 500 هزارساله، بافت پلکانی و ویژگی های منحصر به فردش نیاز به عاری شدن از هر گونه نازیبایی و زباله ها دارد تا بتواند بیش از پیش شایسته و پذیرای گردشگران و مسافران باشد.

آقای اکبری افزود: آیا مگر نه این است، که حفظ بهداشت و محیط زیست در ورستاها بر عهده دهیاران است؟ پس چرا در این زمینه اقدامات در خور توجهی برای این روستا که بر حسب اتفاق از روستاهای گردشگری تویسرکان است نشده؟!

خانم عبدالمالکی از روستای فریازان نیز در گفت و گو با خبرنگار رودآور، می گوید: زباله های شهری را در روستای اطراف ما، یعنی روستای سهام آب دفن می کنند، زباله هایی که بوی تعفن آن ها تا فرسنگ ها هم به مشام می رسد.

وی افزود: افرادی به نام "زباله جمع کن" نیز هستند که گاه از تویسرکان می آیند و گاه از شهر کنگاور و با چنگک های خود به جانه کیسه های زباله افتاده، آن ها را پاره پاره می کنند و وسایل شیشه ای و پلاستیکی و هر آنچه به کارشان بیاید جمع آوری می کنند و می روند.

خانم عبدالمالکی تصریح کرد: این زباله ها خارج شده از نایلن ها با اندک بادی به زمین های کشاورزی اطراف می روند و محصولات آنان را آلوده می کند، گاهی که شدت باد زیاد است به نظر می رسد که برخی زمین ها در انواع زباله ها غرق شده اند.

وی عنوان کرد: حتی با اندک بارانی، شیرابه های زباله های انباشته شده چند برابر می شود و به آب های زیرزمینی و محیط زیست صدمات جبران ناپذیری وارد می کند.

طبیعت زباله دان نیست!

خانم ولاشجردی نیز در گفت و گو با خبرنگار رودآور عنوان می کند: گویا طبیعت زباله زدانی برای عده ای شده است، می آیند، گردش و تفریح می کنند، پسمانده های میوه و حتی بلال خورده خود را رها می کنند، به درختان آسیب می زنند تا آتشی به پا کنند و می روند، در حالی که با این اقداماتشان آتش به جان زمین ها و دل های ما می زنند.

وی عنوان کرد: قوطی های کنسرو، نایلون های رنگاورنگ و دیگر پسماندهای آنان صحنه های تأسف باری برای زیبایی روستاهای ما رقم می زنند، آرامش خود را به قیمت از دست آرامش ما از به دست می آورند!

زباله های شهری هم قوز بالا قوز هستند

به گزارش رودآور، این مشکلات تنها مربوط به روستاها نیست، در برخی نقاط شهری نیز شهروندان تویسرکانی نیز گله ها دارند، یکی از باغداران پایین دستی دبیرستان فدک واقع در پشت مصلی نماز جمعه در این باره به خبرنگار رودآور می گوید: کانال کشی خیابانی تا ورودی این باغ انجام و اما از آنجا به بعد به حال خود رها شده و به ویژه در هنگام بارش باران تمام زباله ها  به این محل هدایت می شوند.

وی با بیان اینکه زباله ها قوز بالا قوزی برای کشاورزی ما هستند، افزود: این زباله ها برای باغ و مزارع ما به ویژه من که گندم می کارم بسیار زیان آور است و هر چه که تا کنون به شهرداری و شورای شهر اطلع داده ام، ترتیب اثری نداده اند.

امید آنکه مسئولان شهرستان به ویژه بخشداران و دهیاران راه چاره ای برای جلب نظر روستانشیان در این زمینه بیاندیشند، رودآور منتظر پاسخگویی مسئولان خواهد ماند.