هریک از ما روزانه در گذر از خیابان به متکدیان زیادی بر می خوریم که با بهانه های گوناگون، نگاه ترحم آمیز دیگران را متوجه خود کرده و از آنان درخواست کمک می کنند.
گدایی یا تکدی گری پدیده ای اجتماعی است که در بیشتر جوامع و به شکل ها و شیوه های گوناگون دیده می شود و چهره ای زشت و نامتعادل از جامعه را به نمایش می گذارد.
یکی از شهروندان که از تکدی گری در شهر ناراضی است، می گوید: متکدیان با ترفندهای مختلف از عواطف مردم سوء استفاده می کنند درحالیکه در موارد متعدد از سوی افراد سودجو برای این کار اجیر می شوند.
یکی دیگر از شهروندان در گفتگو با خبرنگار پارسیان خبراظهار داشت: امروز میادین اصلی شهر پارسیان شاهد حضور تعداد زیادی از متکدیان است که صحنه های نامناسبی را در شهر پدید آورده و هیچ برخوردی نیز با آنان صورت نمی پذیرد.
به نظرمی‌رسد اقدامات کافی و لازمی از سوی مسئولان امر در این زمینه انجام نشده زیرا اگر کوچکترین کاری برای مقابله با این آسیب اجتماعی انجام می گرفت امروز شاهد کاهش پدیده تکدی گری بودیم نه اینکه روز به روز بر دامنه این مشکل افزوده شود.
شهروندان نیز باید نسبت به تبعات کمک به متکدیان آگاه شوند و دراین زمینه فرهنگ سازی گسترده ای صورت پذیرد، بی شک اگر شهروندان بدانند که کمک آنها به یک متکدی در حقیقت تشویق وی به ادامه تکدی گری و دور کردن هرچه بیشتر وی از اجتماع و یک زندگی سالم است می توانند احساسات خود را در برابر خواهش های ترحم انگیز کنترل کنند.
اگرچه قانون مجازات اسلامی نیز پدیده تکدی گری را جرم می داند و برای آن مجازات های را تعیین کرده است اما این امر نیز نتوانسته ازتعداد متکدیان در سطح شهر پارسیان بکاهد.
ماده ۷۱۲ قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران به صراحت اعلام کرده است هرکس تکدی گریی را پیشه خود قرار داده باشد و از این راه امرار معاش نماید یا ولگردی نماید به حبس از یک تا سه ماه محکوم خواهد شد و چنانچه با وجود توان مالی مرتکب عمل فوق شود علاوه بر مجازات مذکور همه اموالی که از طریق تکدی و کلاشی بدست آورده است مصادره خواهد شد.
به نظر می رسد که برای برخورد جدی تر با این مشکل باید نهادهای نظارتی با توجه به اهمیت موضوع عزم بیشتری را به خرج داده و با هماهنگی بیشتری با این مسأله برخورد نمایند.
انتهای پیام/
