میناب شهری با حضوری تاریخی هزار ساله که بی شک اصالت باور نکردنیش ،عظمت و شکوهش تعبیر واژه زُلال بخش آب را در ذهن تداعی می کند آب شایسته ترین پدیده ایست که تبلور زندگی و سرسبزی را به همراه دارد با إذعان به این حقیقت در گذشته نه چندان دور این دیار شهرتش را مدیون سرسبزی نخلستان ها و باغات مملو از انبه و لیمو بودهاست.
در شرایطی که میناب با بحران آب و خشکسالی روبروست ،نبود آب توانسته هویت شهری که همان منظر طبیعی (باغات و نخلستانها)می باشد دستخوش تغییر و نابودی قرار دهد،به جبران این نقصان بکار گیری یک پوشش درختی مناسب به عنوان عنصر مهم و دخیل در سیمای شهری از الزامات اجتناب ناپذیر محسوب می گردد که می تواند در امر زیبا سازی و تأمین نیازهای روحی و روانی شهروندان اثر گذار باشد.
کنون با تامل بر گوشه و اطراف شهرمان در کنار نقایص ،کاستی ها وخلاء های موجود شاهد نمایش پوشش درختی پر برگ ،سایه انداز و گاهی کوتاه و یکدست به شکل های فانتزی در کنار خیابان هاو خط میانی خیابان ،پارک ها هستیم که بعنوان غالب پوشش درختی شهر هم می توانیم به آن اشاره کنیم.
در چندین سال اخیر خودنمایی گسترده گونه درختی از خانواده بادام هندی با نام علمی کنوًکارپوس لنلیولیا به منظور ارتقای کمی پوشش درختی در فضای سبز محیط شهر عینی شاهد هستیم که به سرعت جای درختان بومی و گرمسیری را گرفته و با محبوبیت خود چشم رهگذران و شهروندان را می نوازد و احساس زندگی را در شهر ظاهرا زنده کرده و چهره خشک و رنگ پریده شهر را تغییر داده است.
إز جمله محاسن کنوکارپوس درختی سریع الرشد وهمیشه سبز بوده و عنوان معجزه سبز را در فضای سبز جنوب کشور به خود اختصاص داده و خاص مناطق گرمسیری با توانایى فراوان در برابر تنش های دمای محیط ،مقاوم به شوری خاک و آب بدون آفت و بدون تغییر رنگ برگ با امکان هرس آسان و شکل پذیری به أشکال هندسی می باشد.
کنوکارپوس بخاطر پاسخگویی توسعه فضای سبز در یک برهه زمانی کوتاه ،برنامه کاشت آن در شهرهای گرم جنوب کشور توسط شهرداری ها به سرعت خوبی در حال پیگیر است و این در حالیست که بدون پیوست زیست محیطی اقدام به کاشت این گونه درختی شده و مشخص نیست چه پیامدهایی بعدا از نظر زیست محیطی از خود نمایان کند.
با این وجود این گونه غیر بومی و مهاجم به حساب می آید و ریشه بی رویه گیاه باعث تخریب کف خیابان ها وبلوارها و با نفوذپذیری به اعماق زمین به ذخائر آب های زیر زمینی حمله می کند و از دیگر آثار تخریبی کنوکارپوس صدماتی است که به تأسیسات زیر بنایی و محیط زیست شهری وارد می سازد که این خسارات جبران ناپذیر بوده و به علت مضرات فوق که این گیاه سبز تا کنون در محیط شهری از خود بر جا گذاشته از نظر زیست شناسان در زمره گیاهان مضر قرار می گیرد .
در عین حال با توجه به اینکه هنوز آثار و تبعات کشت کنوکارپوس بطور کامل مشخص نیست ،لذا کاشت گونه های بومی که در گذر زمان سودمندی و کارایی خود را ثابت کرده و فرهنگ کاشت آن مشخص هست بعنوان جایگزین کنو کارپوس در فضای سبز شهری توصیه می شود تا به تدریج غلبه کنوکارپوس مهاجم از بین برود و فضای سبز از تک گونه ایی بودن نجات پیدا کند.
از اینرو لازم است شهرداری با نگاه کارشناسی به گونه های گرمسیری و بومی و با کاشت گونه های مثل خرما ،لور ،گارمزنگی ،کنار،لیمو ترش،نارنج.... به عنوان نماد و سمبل میناب هویت اصلی شهر که سالها محجور مانده را به چهره شهر باز گردانده و با آرائه الگو های بومی در فضای سبز شهری تفاوت دید در نگاه مردم ایجاد کند.
