راستش را بخواهید وقتی صحبت از فرهنگ و هنر استان می شود نمی توان ذخیره های فرهنگی و هنری این دیار را فراموش کرد و اینجا ، هرمزگان را می گویم , مردمانش با هنر عجین شده اند مگر می شود کسی به دنبال هویت فرهنگ و هنر خاکش باشد و شناسنامه های هنری اش را فراموش کند ؟ رسالت ما به عنوان رسانه چیست؟ مصمم هستیم در کوچه پس کوچه های استان هرمزگان ، در به در دنبال هویت فرهنگی و هنری خود باشیم.
اسحاق دستوری هنرمند پیشکسوت صنایع دستی هرمزگان گفت: از زمان های قدیم مردم برگ های خشک نخل ها را جمع آوری کرده و در آب قرار می دادند تا نرم شود و سپس گروهی به بافتن “سوند” مشغول می شدند.
وی اظهار کرد: سوند که در زمان قدیم برای ساختن خانه ها استفاده میشد از ارزش خاصی نسبت به امروزبرخوردار بود اما این هنر زیبا اکنون با توجه به پیشرفت نظام مهندسی ساختمان رو به فراموشی است.
هنرمند پیشکسوت صنایع دستی هرمزگان بیان کرد: از سوند برای ساخت خانه های قدیمی؛ لهه، کپر، یا سرگ و گفاره استفاده می کردند که در هنگام بارندگی صدای چکه های باران بر پشت بام این خانه ها لذت خاصی را به انسان دست می داد.
دستوری به هنر سواس اشاره کرد و تصریح کرد: در زمان قدیم از برگ درخت خرما سواس درست می کردند که از آن به جای دمپایی و کفش استفاده و همچین با فروش آن در روزهای پنج شنبه بازار میناب مخارج زندگی خود را تامین می کردند.
وی با بیان اینکه امروز با تولید کفش توسط کارخانه ها سواس ارزش خود را از دست داده است گفت: این هنر رو به فراموشی است و به ندرت پیدا می شود آن هم باید سفارش دهند تا درست کنند و سواس توسط یک نفر درست می شود.
هنرمند صنایع دستی شرق هرمزگان گفت: مردم در زمان قدیم از این طریق رزق و روزی خود را تامین می کردند و از سواس؛ دمپایی و کفش برای خود، فرزندان تهیه می کردند.
دستوری 68 ساله گفت: در آن زمان هر کسی سعی می کرد این کار را یاد بگیرد و این عامل باعث شد که من به این هنر گرایش پیدا کنم و از زمانی که من به یاد دارم این هنر در میناب قدمت چندین ساله شاید چندین قرن داشته باشد.
وی خاطرنشان کرد: مردم سنت قدیم را فراموش نکنند و در کنار وسایل جدید از آن ها هم برای مایحتاج زندگی خود استفاده کنند ، “سوند”: به خانه های قدیمی که با برگ درخت خرما ساخته می شود و ستون های خانه را تشکیل می دهد سوند گفته می شود.
