به نقل از سلام کمیجان، مشکلات مربوط به آب در شهرستان کمیجان روز به روز بحرانی تر می شود، تا حدی که کمبود آب در برخی از روستاها باعث مهاجرت افراد و در برخی از مزارع باعث تعطیلی کشاورزی شده است.
مشکل کمبود آب فقط مختص شهرستان کمیجان و یا استان مرکزی نیست، در حالی که حدود یک درصد از جمعیت جهان در ایران زندگی میکنند، تنها ۲۶% از منابع آب شیرین جهان در کشور وجود دارد، برآوردهای علمی نشان می‌دهد که با افزایش تدریجی جمعیت، ایران تا دو دهه‌ی آینده با کمبود شدید آب روبه‌رو خواهد شد، در ضمن پژوهش‌های جهانی نشان داده است که کاهش منابع آب در کشورهای خاورمیانه و رقابت بر سر بهره‌برداری از منابع آب موجود در منطقه، نقش روزافزونی در امنیت ملی هر یک از این کشوره دارد، از این رو در آینده، آب در خاورمیانه می‌تواند به سرمایه‌ای ارزنده تر و حیاتی‌تر از نفت تبدیل شود.
روستای نهرپشته از توابع شهرستان کمیجان در استان مرکزی است، ۷۵ خانوار در این روستا زندگی میکنند و نزدیک ۳۰۰ نفر جمعیت دارد، اما تعداد خانوار های این روستا روز به روز کمتر می شود، به گونه ای که در سال گذشته حدود ۱۰ خانوار از این روستا به مکان های دیگر مهاجرت کرده اند.
علی بابایی، دهیار روستای نهرپشته در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار ما گفت: روستای نهرپشته مدت هاست که با مشکل آب مواجه شده است و هر از گاهی مسئولین و رسانه ها برای پیگیری این قضیه به روستا سفر میکنند، اما این آمد و رفت ها هیچ نتیجه ایی نداشته است.
وی افزود: از سال گذشته که به طور جدی با بحران آب روبه رو شده ایم، شرکت آب و فاضلاب اقدام به حفر یک حلقه چاه در روستا کرد، اما متاسفانه به خاطر اسیدی بودن آب نتوانستیم از آن بهره مند شویم.
بابایی تصریح کرد: غلظت اسید در آب به گونه ایی بالاست که حتی پوست بدن را می سوزاند و حیوانات هم نمی توانند از این آب استفاده کنند.
دهیار روستای نهرپشته با اشاره به اینکه بارها مراتب را به مسئولین گوشزد کرده ایم و نامه نگاری های متعددی صورت گرفته است گفت: مردم در این روستا به خاطر بی آبی شرایط سختی را سپری می کنند و به دلیل نبودن بودجه ی کافی، این وضعیت روز به روز بدتر می شود.
وی اضافه کرد: عمر مشکل کم آبی در این روستا به بیش از ده سال رسیده است، و به دلیل عدم رفع این بحران، مشکلات دیگری مانند عارضه های پوستی هم در این روستا مشاهده شده است، که حتی برخی از همشهریان به خاطر همین بیماری در بیمارستان امام علی(ع) کمیجان بستری شده اند.
بابایی گفت: در چند سال گذشته توسط اداره آب و فاضلاب استان و شهرستان، اقداماتی همچون نصب آب شیرین کن برای تامین آب آشامیدنی مردم این روستا صورت گرفته است، اما هنوز چاره ای برای آب شستشو و استحمام مردم نشده است.
وی تصریح کرد:در شرایط کنونی برخی اهالی روستا که امکان تردد دارند، آب شرب خود را از طریق کمیجان، میلاجرد و یا روستاهای اطراف تامین میکنند، اما افراد مسن روستا مشکل جدی در تامین آب مورد نیاز خود دارند.
سال گذشته نیز گزارشی از این روستا منتشر شد اما مشکلات آن همچنان پابرجاست.
مشکل ما آسفالت نیست ،آب می خواهیم/حیوانات هم با اکراه از آب اینجا می نوشند
جمشید بیاتی، مرد میانسال ساکن نهرپشته گفت: امروز ۲۰ روز است که به حمام نرفته ام و اگر این روند ادامه پیدا کند روزگارمان همانند قدیم که حمام نداشتیم خواهد شد.
بیاتی با بیان اینکه آسفالت کردن کوچه ها اولویت روستای ما نیست افزود: مسئولان به جای آسفالت مشکل کم آبی ما را حل کنند و یا اینکه برایمان خانه ای مهیا کنند تا از این روستا مهاجرت کنیم.
وی با بیان اینکه ۲۰ سال است روستای ما با مشکل کم آبی مواجه است بیان کرد: اصلا نمی توانیم از آب لوله کشی برای نوشیدن استفاده کنیم و حتی حیواناتمان هم اگر مجبور نشوند از این آب نمی خورند.
بیاتی با اشاره به اینکه همه میهمانان ما به همراه خودشان آب می آورند گفت: روستاییان با شرمندگی از اهالی روستاهای اطراف طلب آب می کنند که برخی آب می دهند و برخی نیز این کار را نمی کنند لذا چندین خانوار به خاطر همین مشکل از این روستا مهاجرت کردند.
فقط یک بار تانکر آب به روستا آمد/آب چاه روستا اسیدی است،قابل استفاده نیست
مرتضی احدی دیگر روستایی معترض به این کم آبی گفت: چاهی که توسط آبفای روستایی حفر شد موقع پمپاژ به دلیل اینکه اسیدی بود؛ وقتی روی زمین ریخته می شد می جوشید که با این اوصاف آب این چاه اصلا قابل استفاده نخواهد بود.
احدی با بیان اینکه تنها آب قابل استفاده، آب موتورآب شش دانگی است که توسط خود روستاییان وارد شبکه آبرسانی روستا شده افزود: کمی دورتر از روستا، آب موتورآب ها شیرین است و وقتی به مدیر آبفا و منابع آب گفتیم که چاه جدید در همان حوالی حفر شود ۵۰ تا بهانه تراشیدند که ما ۵۰۰ میلیون پول نداریم که صرف این کار کنیم.
وی با بیان اینکه هم اکنون از دو تصفیه خانه روستا یکی خراب است گفت: تامین آب روستا به صورت خودگردان بوده و چندین سال است که ما با این مشکل مواجه هستیم.
احدی افزود: وقتی مشکلمان را به فرماندار می گوییم جواب می‌دهد جمع کنید بیایید کمیجان آنجا چه کار می‌کنید؛ وقتی فرماندار یک منطقه این حرف را می زند پس این زیرساخت ها روستایی که ۷۵ خانوار جمعیت دارد برای چیست؟
وی اضافه کرد: چند سال پیش بطری های بسته بندی آب در روستا توزیع می شد و تنها یک بار با تانکر به روستای ما آب آوردند که هر کس دو یا چند ۲۰ لیتری پر کرد و دو سه روزه هم این آب ها تمام شد و دیگر تانکری آبی برای روستا آب نیاورد.
زندگی بدون آب میسر نیست/مجبوریم آب را گدایی کنیم
فرد دیگری هم گفت: ما دائما در حال گدایی آب هستیم و هر کس وسیله دارد از روستاهای اطراف آب می آرود و آب لوله کشی روستا که توسط اهالی تهیه شده هم بعد از نیمه شب از شیرها می آید.
خسرو بیاتی مردی که به خاطر حادثه ای مجبور بود روی ویلچر بنشیند گفت: بدون آب امکان زندگی برایم نیست لذا اگر آب شیرین کن روستا درست باشد آب برای خوردن داریم و اگر نه با مشکل روبرو هستیم.
بیاتی اظهار کرد: برای رفتن به حمام اصلا آب نداریم و برای نوشیدن هم باید به همسایه ها بگوییم که برایمان آب تهیه کند.
وی ادامه داد: شبکه بهداشت سلامتی این آب را تایید نکرده و حتی حیوانات هم با رغبت از این آب استفاده نمی کنند چرا که وقتی این آب را روی زمین می ریزیم می جوشد.
آب آشامیدنی را پسران یا همسایگانم برایم می آورند/برای حمام هم آب نداریم
گل نسا اکبر آبادی هم پیرزنی بود که تنها زندگی می کرد و قادر به حرکت نبود او هم گفت: پسرانم در کمیجان زندگی میکنند و بسیاری از اوقات برایم از کمیجان آب می آورند اما دو سه ماه است که برایم آب نیاورده اند.
وی با بیان اینکه من نمی توانم برای خودم آبی تهیه کنم افزود: یا باید همسایگانم برایم آب بیاورند یا اینکه بدون آب خواهم ماند که آنها هم از تصفیه خانه برایم آب می آورند.
اکبرآبادی خاطر نشان کرد: من اینجا تنها زندگی می کنم و گاهی از اوقات فزندانم به من سرمی زند اما برای حمام نیز اصلا آبی وجود ندارد.
پایگاه خبری، تحلیلی سلام کمیجان، بنا بر رسالت خود به زودی برای کسب تکلیف و پیگیری حل مشکل بحران آب این روستا با مسئولین مربوطه گفتگو خواهد کرد.
