سرویس مذهبی افکار- نخستین آموزگار ادب، خداوند متعال است. اوست که پیامبرانِ خود را به زیور ادب آراست و آنان را مأمور آراستن دیگران به این فضیلت کرد. این وظیفه، پس از پیامبران، به اوصیاى آنان منتقل شد. امام على علیه السلامدر این باره مى فرماید:
پیامبر خدا را خداوند ادب آموخت، و او مرا ادب آموخت، و من مؤمنان را ادب مى آموزم و براى مردمانِ ارجمند، ادب به ارثمى نهم.
و در روزگار ما، این وظیفه سنگین، بر دوش مسئولان سیاسىِ جوامع اسلامى است. از نظر اسلام، برنامه ریزى براى فرهنگ سازىِ ادب در جامعه، یکى از اصلى ترین حقوق مردم بر زمامداران است و در شرایط کنونىِ جهان اسلام، علما و فرهیختگان، مسئولیت ویژه اى در این زمینه دارند. علاوه بر مسئولان سیاسى و فرهنگى، خانواده، به خصوص پدر، نیز در تأدیب فرزندان خود وظیفه دارد. یکى از حقوقى که اسلام براى فرزند بر پدر به رسمیت شناخته، مؤدب بار آوردن اوست. پیامبر خدا مى فرماید:
یکى از حقوق فرزند بر پدرش، این است که او را نیکو ادب و تربیت کند.
فرهنگنامه ادب
