«فرقان» یعنی جدا کننده حق از باطل؛ این سوره بر مباحث توحید، معاد، نبوت و مبارزه با بت پرستی تاکید می‌کند و در آیات پایانی آن ویژگی‌های مومنان راستین آمده است.
اخبار مذهبی _ آیه شصتم آن سجده مستحب دارد و از آیات مشهور آن آیه ۳۰ (مهجوریت قرآن)، ۵۳ (جدایی دریای شور و شیرین) و ۵۹ (خلقت عالَم در شش روز) است.
در فضیلت قرائت این سوره از پیامبر (ص) نقل شده است: هر کس سوره فرقان را بخواند، در روز قیامت در حالی مبعوث می‌شود که به آمدن در قیامت ایمان دارد و هیچ شکی ندارد که آنان که در قبرند، مبعوث می‌شوند. او همچنین بدون حسابرسی وارد بهشت می‌شود.
شیخ صدوق می‌نویسد امام کاظم (ع) فرمودند: قرائت سوره فرقان را رها مکن؛ زیرا هر کس سوره فرقان را در شب تلاوت کند، خداوند هیچ وقت او را عذاب نمی‌کند و از او حسابرسی نمی‌کند و او را در فردوس اعلی منزل می‌دهد.
متن آیاتی از سوره فرقان همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
تَبَارَ‌کَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُ‌وجًا وَ جَعَلَ فِیهَا سِرَ‌اجًا وَ قَمَرً‌ا مُّنِیرً‌ا ﴿٦١﴾
فرخنده و بزرگوار است آن کسى که در آسمان برجهایى نهاد و در آن چراغ و ماهى نوربخش قرار داد (۶۱)
وَ هُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَ‌ادَ أَن یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَ‌ادَ شُکُورً‌ا ﴿٦٢﴾
و اوست کسى که براى هر کس که بخواهد عبرت گیرد یا بخواهد سپاسگزارى نماید شب و روز را جانشین یکدیگر گردانید (۶۲)
وَ عِبَادُ الرَّ‌حْمَـٰنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الْأَرْ‌ضِ هَوْنًا وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا ﴿٦٣﴾
و بندگان خداى رحمان کسانى‌اند که روى زمین به نرمى گام برمى‌دارند و، چون نادانان ایشان را طرف خطاب قرار دهند به ملایمت پاسخ مى‌دهند (۶۳)
وَ الَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَ‌بِّهِمْ سُجَّدًا وَ قِیَامًا ﴿٦٤﴾
و آنانند که در حال سجده یا ایستاده شب را به روز مى‌آورند (۶۴)
وَ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَ‌بَّنَا اصْرِ‌فْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ ۖ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَ‌امًا ﴿٦٥﴾
و کسانى‌اند که مى‌گویند پروردگارا، عذاب جهنم را از ما بازگردان که عذابش سخت و دایمى است (۶۵)
إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّ‌ا وَ مُقَامًا ﴿٦٦﴾
و در حقیقت آن بد قرارگاه و جایگاهى است (۶۶)
وَ الَّذِینَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ یُسْرِ‌فُوا وَ لَمْ یَقْتُرُ‌وا وَکَانَ بَیْنَ ذَٰلِکَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾
و کسانى‌اند که چون انفاق کنند نه ولخرجى مى‌کنند و نه تنگ مى‌گیرند و میان این دو روش حد وسط را برمى‌گزینند (۶۷)
وَ الَّذِینَ لَا یَدْعُونَ مَعَ اللَّـهِ إِلَـٰهًا آخَرَ وَ لَا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّ‌مَ اللَّـهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لَا یَزْنُونَ ۚ وَ مَن یَفْعَلْ ذَٰلِکَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿٦٨﴾
و کسانى‌اند که با خدا معبودى دیگر نمى‌خوانند و کسى را که خدا خونش را حرام کرده است جز به حق نمى‌کشند و زنا نمى‌کنند و هر کس این‌ها را انجام دهد سزایش را دریافت خواهد کرد (۶۸)
یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ یَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا ﴿٦٩﴾
براى او در روز قیامت عذاب دو چندان مى‌شود و پیوسته در آن خوار مى‌ماند (۶۹)
إِلَّا مَن تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَـٰئِکَ یُبَدِّلُ اللَّـهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَ کَانَ اللَّـهُ غَفُورً‌ا رَّ‌حِیمًا ﴿٧٠﴾
مگر کسى که توبه کند و ایمان آورد و کار شایسته کند پس خداوند بدیهایشان را به نیکی‌ها تبدیل مى‌کند و خدا همواره آمرزنده مهربان است (۷۰)
وَ مَن تَابَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّـهِ مَتَابًا ﴿٧١﴾
و هر کس توبه کند و کار شایسته انجام دهد در حقیقت به سوى خدا بازمى‌گردد (۷۱)
