سوره اسراء یا سبحان هفدهمین سوره و جزء ۱۵ قرآن از سوره‌های مکی قرآن است. نام‌گذاری این سوره به نام اسراء (سفر شبانه)، به دلیل سخن از سفر شبانه پیامبر اسلام (ص)، از مسجدالحرام به بیت المقدس در آیه نخست سوره است.
اخبار مذهبی _ در این سوره از موضوعاتی، چون توحید، معاد، نفی شرک، معراج پیامبر، دلایل نبوت، اعجاز قرآن، نیکی به پدر و مادر، تاثیر گناه بر باور‌های انسان، تحریم برخی گناهان و از فضیلت و برتری شخصیت انسان بر دیگر موجودات سخن گفته و به داستان‌هایی از بنی اسرائیل اشاره شده است.
آیه نخست درباره سفر پیامبر اسلام به معراج، آیه ۷۰ درباره کرامت انسان‌ها و آیه ۸۲ درباره شفاء بودن قرآن از آیات مشهور سوره اسراء است. برخی آیات سوره اسراء از جمله آیه ۳۳ درباره حرمت قتل نفس محترمه و آیه ۷۸ درباره اوقات نماز جزو آیات احکام شمرده شده‌اند.
در فضیلت تلاوت سوره اسراء از امام علی (ع) روایت است هر کسی این سوره را بخواند هنگامی که به توصیه‌های خداوند در ارتباط با پدر و مادر در این سوره می‌رسد عواطف او تحریک می شود و احساس محبت بیشتری نسبت به پدر و مادر پیدا می کند، پاداشی به او داده می‌شود که برتر است از دنیا و آنچه در آن است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِینًا (۶۱)
و هنگامى را که به فرشتگان گفتیم براى آدم سجده کنید پس [همه]جز ابلیس سجده کردند گفت آیا براى کسى که از گل آفریدى سجده کنم (۶۱)
قَالَ أَرَأَیْتَکَ هَذَا الَّذِی کَرَّمْتَ عَلَیَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ لَأَحْتَنِکَنَّ ذُرِّیَّتَهُ إِلَّا قَلِیلًا (۶۲)
[سپس]گفت به من بگو این کسى را که بر من برترى دادى [براى چه بود]اگر تا روز قیامت مهلتم دهى قطعا فرزندانش را جز اندکى [از آنها]ریشه کن خواهم کرد (۶۲)
قَالَ اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَکَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُکُمْ جَزَاءً مَوْفُورًا (۶۳)
فرمود برو که هر کس از آنان تو را پیروى کند مسلما جهنم سزایتان خواهد بود که کیفرى تمام است (۶۳)
وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِکَ وَأَجْلِبْ عَلَیْهِمْ بِخَیْلِکَ وَرَجِلِکَ وَشَارِکْهُمْ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ وَمَا یَعِدُهُمُ الشَّیْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (۶۴)
و از ایشان هر که را توانستى با آواى خود تحریک کن و با سواران و پیادگانت بر آنها بتاز و با آنان در اموال و اولاد شرکت کن و به ایشان وعده بده و شیطان جز فریب به آنها وعده نمى دهد (۶۴)
إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ وَکَفَى بِرَبِّکَ وَکِیلًا (۶۵)
در حقیقت تو را بر بندگان من تسلطى نیست و حمایتگرى [چون]پروردگارت بس است (۶۵)
