عبداللّه بن فضل هاشمی روایت کرده که از امام جعفر صادق علیه السلام شنیدم می‌فرمود: همانا برای "صاحب الامر" غیبتی تخلف ناپذیر است، به طوریکه اهل باطل در آن تردید می‌کنند.
عرض کردم: یابن رسول اللّه! چرا غیبت می‌کند؟
فرمود: به علّتی که به ما اجازه نداده‌اند آشکار سازیم.
عرض کردم: چه حکمتی در غیبت اوست؟
فرمود: همان حکمتی که در غیبت حجّت‌های پیش از او بوده است، حکمت غیبت قائم بعد از آمدن خود او ظاهر می‌شود، چنانکه حکمت سوراخ کردن کشتی توسط خضر و کشتن آن بچه و تعمیر دیوار، برای حضرت موسی - علیه السلام - ظاهر نگشت، مگر موقعی که خواستند از هم جدا شوند.
متن حدیث:
انّ لصاحب هذا الامر غیبه لابدّ منها یرتاب فی‌ها کلّ مبطل، فقلت: و لم جعلت فداک؟ قال: لأمر لم یؤذن لنا فی کشفه لکم قلت فما وجه الحکمه فی غیبته؟ قال وجه الحکمه فی غیبته وجه الحکمه فی غیبات من تقدّمه من حجج اللّه تعالی ذکره ان وجه الحکمه فی ذلک لا ینکشف الاّ بعد ظهوره کما لم ینکشف وجه الحکمه فیما آتاه الخضر (علیه السلام) من خرق السفینه و قتل الغلام و اقامه الجدار لموسی (علیه السلام) الی وقت افتراقهما.
