آن طور که در روایات بیان شده است، از زمان تولد حسین بن علی (ع)، رسول خدا (ص) ماجرای کربلا را بیان کرده بودند. از همان موقع مشخص بود که این سبط رسول خدا (ص)، رسالت و زندگی متفاوت از دیگر معصومان دارد. بی تردید امتحان الهی در کربلا متناسب با عظمت معنوی حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، از سوی پروردگار در نظر گرفته شده بود.
فرشته‌ای که به واسطه امام حسین (ع) بخشیده شد
از ابن عباس روایت است: «چون حسین (ع) به دنیا آمد، حق تعالی رضوان را که خازن بهشت است، فرمود که بهشت را بیارای که محمد را فرزندی در وجود خواهد آمد و مالک دوزخ را فرمود که آتش را فرونشان و در بهشت حوری هست لعبا نام، از جمله حوریان بهشت نیکوتر است و او را هفتاد هزار کنیزک است. فرمود که پیش فاطمه شو و انیس وی باش و تولّای کار وی کن و جبرئیل را فرمود که با هزار جوق از فرشته به نزدیک محمد شو و تهنیتش بگو. جبرئیل رو به حضرت رسول (ص) آورد. در وقت فرود آمدن به فرشته‌ای رسید که نام وی صلصائل بود و در روایت دیگر دردائل، که حق تعالی برو خشم گرفته بود و به سبب اندیشه‌ای که به خاطرش در آمده بود، از صف فرشتگان رانده. آن فرشته، چون جبرئیل را بدید با چندین فوج از ملائکه که تسبیح و تهلیل کنان می‌رفتند، گفت: چه حادثه است، مگر قیامت برخاسته است؟ گفت: نه، محمد را فرزندی در وجود خواهد آمد. حق تعالی ما را بفرمود که برویم و وی را تهنیت گوییم از برای کرامتش.
فرشته گفت:ای جبرئیل؛ محمد را از من سلام برسان و از وی درخواه تا از برای من شفاعت کند که حق تعالی از من خشنود گردد. گفت: درخواهم و از وی درگذشت و به جزیره‌ای رسید. در آن جزیره فرشته‌ای را دید، نام او فطرس بود، پر و بالش سوخته که پادشاه عالم وی را کاری فرموده و وی در آن کار تأخیری کرده بود، آتش درآمده و پر و بالش سوخت. هفتصد سال در آن جزیره افتاد بود و خدای را عبادت می‌کرد. جبرئیل را گفت: کجا خواهی شد؟ وی را خبر داد و گفت: توانی که مرا با خود ببری، باشد که رسول خدای مرا شفاعت کند.
جبرئیل وی را با خود برد و به حضرت رسول آورد و لعبا با آن کنیزکان پیش فاطمه رفتند و بر وی سلام کردند و وی را انیس می‌بود که وقت سحر، حسین بن علی (ع) در وجود آمد. لعبا وی را در حریری پیچید که از بهشت آورده بود و پیش پیامبر (ص) فرستاد. رسول خدا (ص) وی را بوسیدند و آب دهن خود در دهنش کردند. پس جبرئیل سلام حق تعالی را برسانید و تهنیتش گفت و تعزیتش داد. رسول خدا (ص) آب در چشم گردانیدند و فرمودند: از امت من کسی وی را بکشد؟ گفت: آری، جماعتی از بدبختان. حضرت محمد (ص) فرمودند: من از ایشان بیزارم و خدای نیز از ایشان بیزار است. پس جبرئیل گفت: یا رسول الله، پیش فاطمه (س) شو و سلام حق تعالی را برسان و سلام من برسان و تهنیتش و تعزیتش نیز بده.
رسول خدا (ص) به نزدیک حضرت فاطمه (س) شد و سلام حق تعالی را به وی رسانید. چون تعزیت بداد فاطمه و لعبا و کنیزکان همه بگریستند. فاطمه (س) گفتند:ای پدر! از جبرئیل بپرس که وی را در کودکی شهید خواهند کرد یا در وقتی که بزرگ شود؟ فرمودند: وی را شهید نکنند تا وقتی که از صلب او امامی در وجود آید که پدر امامان و معصومان و حجت خدای در زمین باشد. پس جبرئیل حال فطرس بگفت، رسول (ص) گفت:ای فطرس! خود را در حسین (ع) بمال. فطرس خود را در حسین (ع) مالید. حق تعالی بالهایش بداد. دیگر جبرئیل پیغام دردائیل درداد، رسول اکرم (ص) هر دو دست حسین برداشت و گفت: خداوندا؛ اگر این مولود را به نزدیک تو قدری و منزلتی هست، از دردائیل خشنود شو. حق تعالی دعای وی اجابت کرد و مقام وی از صف فرشتگان به وی داد. جبرئیل گفت: یا رسول الله، چون حسین (ع) را شهید کنند، آن فرشته فرود آید، و خود را در خون وی مالد و بر سر تربت وی باشد و بگرید تا روز قیامت.» (محمد ابراهیم نواب تهرانی، فیض الدموع، تصحیح: اکبر ایرانی قمی، قم، هجرت, ۱۳۷۴, ص. ۸۱)
همای خوشبختی رو شانه عاشقان حسین (ع)
واسطه شدن حضرت اباعبدالله الحسین (ع) نزد پروردگار برای بخشیده شدن یک فرشته، کمی از عظمت معنوی امام سوم شیعیان را نشان می‌دهد. درباره عظمت معنوی و جایگاه والای امام حسین (ع) نزد پروردگار با حجت الاسلام و المسلمین مرتضی ادیب یزدی کارشناس مذهبی و پژوهشگر دینی گفتگو کردیم. وی به خبرنگار گفت: سید الشهدا (ع) به تبع جایگاهشان در میان معصومان از یک بلندای ویژه و سرفرازی خاصی برخوردار بودند. ایشان موجب افتخار تمامی اهل بیت (ع) بلکه تمامی اولیا و انبیاء است. امام صادق (ع) فرمودند: کُلُنا سُفُن النّجاة و لکن سَفینة جَدّی الحُسُین أسرع همه ما کشتی نجات هستیم، اما کشتی جد ما حسین (ع) سریع‌تر است. یعنی هر کس متوسل به شخصیت بی نظیر و ارجمند سید و سالار شهیدان عالم شود، زودتر به سر منزل سعادت می‌رسد و هُمای خوشبختی را در آغوش خواهد گرفت. هر کسی که ارتباط بیشتر و جدی تری با امام سوم شیعیان داشته باشد، زندگی بهتری دارد.
پیامبر (ص) بیش از هر کس منتظر ولادت امام حسین (ع) بود
این کارشناس مذهبی ادامه داد: امام حسین (ع) چه در ولادت و چه در شهادت صاحب بلندی‌ها و قله‌های معنوی فراوانی است. همین ویژگی‌ها ایشان را نسبت به سایر حضرات معصوم ممتاز می‌کند. ولادت آن بزرگوار هم از این قائده مستثنی نیست. به همین دلیل بیش از هر کس دیگری پیامبر اکرم (ص) در انتظار ولادت امام حسین (ع) به سر می‌برد. وقتی امام حسین (ع) به دنیا آمدند، رسول خدا (ص) فرمودند، هر چه زودتر، فرزندم حسین (ع) را بیاورید که او را ببینم. ام ایمن که مشغول کار‌های امر زایمان مادر بود، خطاب به حضرت محمد (ص)، گفت»:ای پیامبر صبر کنید که من بچه را تمیز کنم. ناگهان رسول خدا (ص) فریاد زدند که تو می‌خواهی او را تمیز کنی؟ خدا او را نظیف قرار داده و به هیچ عنوان کثافت و سیاهی سمت فرزندانم نمی‌آید. به همین دلیل ام ایمن شرمنده شد، طفل نوزاد را در پارچه سفیدی پیچید و سپس امام حسین (ع) را به دست رسول خدا (ص) داد.
اشک‌های رسول خدا و حضرت زهرا (س) در گهواره ابا عبدالله (ع)
حجت الاسلام و المسلمین ادیب یزدی درباره بیان واقعه عاشورا از زبان پیامبر (ص) هنگام تولد امام حسین (ع) اظهار کرد: وقتی رسول خدا (ص) حسین بن علی (ع) را در آغوش گرفتند، سر تا پای ایشان را بوسه باران کردند؛ از فرق سر تا پاها. در برخی روایات داریم که جبرئیل آمد و گفت: ای رسول خدا (ص) چقدر این فرزند را دوست دارید که بار‌ها ایشان را می‌بوسید. أُقَبِّلُ مَوْضِعَ السُّیُوفِ محل شمشیر‌ها و نیزه‌ها را می‌بوسم. وقتی رسول خدا (ص) این را گفتند، دلشان لرزید واشکش جاری شد. خاتم الانبیاء (ص) سرنوشت این فرزندشان را در همین یک جمله بیان کردند. به هر حال ولادت این شخصیت بی نظیر که همه را تحت تاثیر الطاف قدسیه، نهضت عظیم آزادی خواهانه و آزادی بخش خودشان قرار دادند، مسلما برای همه ابناء بشر امر مبارکی است.
