امیرالمومنین امام علی علیه السلام:
بخشندگی، نگاه دارنده آبروست. و شکیبایی دهان بن بی خردان،.و عفو، زکات پیروزی. و دوری کردن، کیفر خیانتکار. و مشورت چشم هدایت است.
و آن کس که با رأی خود احساس بی نیازی کند به کام خطرها افتد. شکیبایی با مصیبت‌های شب و روز پیکار کند و بی تابی، زمان را در نابودی انسان یاری دهد.
و برترین بی نیازی ترک آرزوهاست. و چه بسا عقل که اسیر فرمانروایی هوس است. حفظ و به کار گیری تجربه رمز پیروزی است. و دوستی نوعی خویشاوندی به دست آمده است. و به آن کس که به ستوه آمده و توان تحمّل ندارد اعتماد نکن.
متن حدیث:
قَالَ علی علیه السلام: الْجُودُ حَارِسُ الْأَعْرَاضِ وَ الْحِلْمُ فِدَامُ السَّفِیهِ وَ الْعَفْوُ زَکَاةُ الظَّفَرِ وَ السُّلُوُّ عِوَضُکَ مِمَّنْ غَدَرَ وَ الِاسْتِشَارَةُ عَیْنُ الْهِدَایَةِ وَ قَدْ خَاطَرَ مَنِ اسْتَغْنَی بِرَأْیِهِ وَ الصَّبْرُ یُنَاضِلُ الْحِدْثَانَ وَ الْجَزَعُ مِنْ أَعْوَانِ الزَّمَانِ وَ أَشْرَفُ الْغِنَی تَرْکُ الْمُنَی وَ کَمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِیرٍ تَحْتَ هَوَی أَمِیرٍ وَ مِنَ التَّوْفِیقِ حِفْظُ التَّجْرِبَةِ وَ الْمَوَدَّةُ قَرَابَةٌ مُسْتَفَادَةٌ وَ لَا تَأْمَنَنَّ مَلُولًا.
"نهج البلاغه، حکمت ۲۱۱"
