گزیده‌ای از بیانات حضرت آیت الله جاودان در حسینیه شیخ مرتضی زاهد در خصوص ویژگی خاص یک عالم را از نظر می گذرانید.
آیت‌الله بهجت رحمةُالله فرمودند: «اگر سلاطین عالم، لذت نماز را درک می‌کردند به دنبال لذت‌های دیگر دنیا نمی‌رفتند.»
آیت‌الله حق شناس رحمةالله هم می‌فرمودند: من وقتی هفده، هجده سال داشتم و نماز جماعت می‌خواندم، سلول‌های بدنم حمد و سورۀ امام را می‌شنید! (کسی که هجده سالگی اینطور نماز می‌خوانده هشتاد سالگی چطور نماز می‌خوانده‌است؟)، اما ما وقتی نماز جماعت می‌خوانیم، گوشمان هم نمی‌شنود؛ یک آیه را می‌شنود و آیه دیگر را نمی‌شنود (چون حواسمان پرت است). مرحله اول این است که ما تمام نماز را بشنویم و بفهمیم چه می‌گوییم و چه کاری انجام می‌دهیم.
اگر باری از حق مردم بر دوش ما نباشد، وقت نماز پرواز می‌کنیم. هر حقی یک زنجیر است که مانع پرواز است. عادت‌های بد هم زنجیر است. طبق روایات، نماز، ترازوست! اگر در حین نماز، واقعاً در نماز باشیم، نشان می‌دهد زنجیری نداریم.
