هنگامیکه صحبت از میهمان نوازی به میان می آید همه ما خود را در این مورد پیشتاز و بهترین می دانیم و گاها این عمل نیک را با تجمل و ریخت و پاش اشتباه می گیریم در حالی که میهمانداری به معنای واقعی را باید در اسطوره های بی تکرار تاریخ اسلام جستجو کرد که برخی اوقات در عین تنگدستی با اندک غذای موجود در خانه که چاشنی از خودگذشتگی و محبت آن را معطر کرده بود از میهمان پذیرایی می کردند،پذیرایی که به هزار و یک سفره شاهانه می ارزید و آنچه به سفره خالی شان رونق می بخشید، صفا و صمیمیتی بی انتهایی بود که میهمان را سیراب و گرسنگی اش را برطرف می کرد.
در همین راستا شاید بد نباشد به روایتی از حضرت علی (ع) و بانو فاطمه زهرا(س) گوش دهید که چگونه در اوج سادگی از مردی که پیامبر(ص) به خانه آنها فرستاده بود پذیرایی کردند.
