اهمیت کار و کسب رزق حلال و نیز دوری از کسب حرام از مهمترین آموزه‌های دین مبین اسلام بوده است؛ زیرا اثر وضعی و معنوی آن بر رشد یا اُفول یک جامعه بسیار مؤثر است. این موضوع مورد تأکید خداوند در آیات متعددی از قرآن قرار گرفته است. مثلاً در اهمیت کسب حلال و نیز ضرورت دوری از درآمد حرام در آیه168 بقره می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِی الْأَرْضِ حَلَالًا طَیِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِین؛ای مردم، از آنچه در زمین حلال پاکیزه است بخورید و از گام‌های شیطان پیروی نکنید؛ زیرا او دشمن آشکار شماست».
از این رو هر یک از اهل‌بیت(ع) به صورت گسترده به معرفیِ فوائد رزق حلال و نیز عواقب و مضرات کسب حرام و نیز آثار وضعی آن پرداخته‌اند. به عنوان نمونه رسول خدا(ص) خطاب به یکی از پیروان خویش فرمود: «خوراکت را پاک گردان تا مستجاب‌الدعوه شوى. سوگند به آنکه جان محمّد در دست اوست، بنده‌‌اى که لقمه حرام وارد شکمش مى‌‌کند، چهل روز هیچ عملى از او پذیرفته نمى‌‌شود.»
بر این اساس می‌توان دریافت بهره‌ای که از رزق حلال به دست می‌آید، در استجابت دعا مؤثر است، اما بهره‌ای که از رزق حرام به دست می‌آید نه تنها سود ندارد بلکه موجب عدم پذیرش اعمال انسان می‌شود. از این رو امام هادی(ع) در یک روایت فرمود:
«همانا اموال حرام، رشد و نموّ ندارد و اگر هم احیاناً رشد کند و زیاد شود برکتى نخواهد داشت و با خوشى مصرف نمی‌شود و آنچه را از اموال حرام انفاق و کمک کرده باشد اجر و پاداشى برایش نیست و هرچه باقى بگذارد نیز توشه او براى رفتن به آتش دوزخ است؛ إ نَّ الْحَرامَ لایَنْمى ، وَإ نْ نَمى لا یُبارَکُ فیهِ، وَما اءَنْفَقَهُ لَمْ یُؤْجَرْ عَلَیْهِ، وَ ما خَلَّفَهُ کانَ زادَهُ إ لَى النّارِ.» (الکافی, ج 5, ص 125)
لازم به ذکر است لقمه حرامی که با تعابیر گوناگون در آیات و روایات مشاهده می‌شود محدود به چند دانه برنج و لقمه‌ای نان نمی‌شود؛ بلکه مراد از این واژه هر گونه ما لیست که از راهی ناحق و بدون مجوز شرعی به دست آید و مراد از خوردن آن نیز فرو بردن آن به داخل گلو نمی‌باشد بلکه منظور هر گونه تصرف در آن مال، بدون مجوز شرعی و رضایت صاحب آن است.
