اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.
امام رضا علیه السلام :
مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللّه ِ کانَ اللّه ُ عِنْدَ ظَـنِّهِ بِهِ وَ مَنْ رَضىَ بِالْقَلیلِمِنَ الرِّزْقِ قَبِلَ اللّه ُ مِنْهُ الْیَسیرَ مِنَ الْعَمَلِ وَ مَنْ رَضىَ بِالْیَسیرِ مِنَ الْحَلالِخَفَّت مَؤُونَتُهُ وَ تَنَعَّمَ اَهْلُهُ ، وَ بَصَّرَهُ اللّه ُ داءَ الدُّنیا وَ دَواءَها ، وَ اَخْرَجَهُ مِنْها سالِمااِلى دارِ السَّلامِ ؛
هر کس به خدا خوش گمان باشد، خداوند مطابقِ گمان او، با وى رفتار مى کند و هرکس به روزىِ کم راضى باشد، خداوند عمل کم را از او مى پذیرد و هرکس به روزى حلال اندک خشنود باشد، هزینه زندگى اش سبک مى شود و خانواده اش در نعمت خواهند بود و خداوند، او را از بیمارى و درمان دنیا آگاه مى کند و به سلامت، از دنیا به خانه سلامت (آخرت) بیرون مى بَرد.
کافى ، ج 8 ، ص 347، ح 546
