حجت‌الاسلام والمسلمین ابراهیم بهاری کارشناس علوم قرآنی درباره شکم پرستی گفت: دین مبین اسلام در همه موضوعات ورود کرده، راهکار نشان داده و افراد را برای رفتن در مسیر نجات هدایت کرده است. یکی از مواردی که باید به عنوان وظیفه اخلاقی به آن اشاره کرد شکم پرستی است. پرداختن به موضوع شکم پرستی به پرهیز افراد از مال حرام بر می‌گردد.
این کارشناس علوم قرآنی درباره اهمیت دوری از مال حرام، اظهار کرد: در جامع الاحادیث شیعه قطب راوندی از امام محمدباقر (ع) نقل می‌کند که حضرت می فرماید: "عجبا لمن یحتمی عن الطعام مخافه الداء کیف لا یحتمی عن المعاصی خشیه النار". "شگفتا که مردم از ترس بیماری در خوردن غذا احتیاط و امساک می‌کنند ولی از بیم آتش دوزخ از گناه خودداری نمی‌کنند." وقتی امام باقر(ع) وارد این مبحث می‌شوند پس از آن عبارت جالبی دارد که می‌فرمایند اگر کنترل شکم از بعد حرام و حلال آن برای افراد فراهم شد خیلی از مشکلات رفع می‌شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین بهاری ادامه داد: آدمی که شکم باره می‌شود شکم پرست شده، از هر طریقی به دنبال پر کردن شکمش است و هیچ قید و بندی در وجودش نیست. به همن دلیل قرآن در آیه 24 سوره مبارکه عبس می‌فرماید: "فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلی طَعامِهِ". "پس انسان باید در غذای خود بنگرد". بنابراین آدمی باید به غذایش به چشم خرد و احتیاط نگاه کند. امیرالمومنین در نامه‌ای به کارگزارش عثمان بن حنیف انصاری که در نامه 45 نهج البلاغه نیز آمده است به او می‌فرماید: "فَانْظُرْ اِلى ما تَقْضَمُهُ مِنْ هذَا الْمَقْضَمِ، فَمَا اشْتَبَهَ عَلَیْکَ عِلْمُهُ فَالْفِظْهُ، وَ ما اَیْقَنْتَ بِطیبِ وَجْهِهِ فَـنَــلْ مِـنْــهُ" . "به لقمه‌اى که بر آن دندان مى‌گذارى دقت کن، لقمه‌اى را که حلال و حرامش بر تو روشن نیست بیرون افکن، و آنچه را مى‌دانى از راه‌هاى حلال به دست آمده بخور.
وی درباره تاکیدات مکرر دین اسلام درباره مراقبت بندگان از شکم پرستی و دوری از مال حرام توضیح داد: دین اسلام اول انسان را دعوت به حلال خواری و پرهیز از حرام خواری می‌کند. دومین مطلب که سفارش می‌کند و متعدد یاد آور می‌شود این است که مهمترین چیزی که انسان می‌تواند با آن رشد کند، نگه داشتن شکم و حفظ دامن از آلودگی است. به ویژه در ایام جوانی که به دلیل طغیان غریزه شهوت زمینه این مسائل ممکن است برای انسان فراهم شود.
حجت‌الاسلام والمسلمین بهاری خاطرنشان کرد: اهل تقوا علاوه بر این که همواره از حرام‌های روشن پرهیز داشتند از خوردن غذاهای شبهه ناک و فتنه انگیز نیز خودداری می‌کردند. بنابراین افراد برای این که توفیق زندگی سالم داشته باشند باید قطعا فکر مراقبت در مشاغل و معاشرت نامشروع و امور حرام باشند تا به این درجه برسند. حتی ذره‌ای لقمه حرام را هم در زندگی‌شان نداشته باشند چون باعث آسیب به انسان می‌شود.
