همانطور که شنیده اید ما بیش در طول تاریخ بیش از صد و بیست و چهار هزار پیامبر داشتیم که تنها پنج تن از آن‌ها دارای شریعت و دین خاص بودند و مابقی پیامبران در جهت ترویج دین و شریعت آنان برگزیده می‌شدند.
یکی از پیامبرانی که دعوی نبوت کرده و در زمان قدیم بعنوان پیامبر شناخته می‌شده است، مانی معروف به پیامبر نقاش است که ما سعی کردیم در این مطلب به زندگی وی و پاسخ به این سوال که " کدام پیامبر به پیامبر نقاش معروف است؟ "، بپردازیم پس با باشگاه خبرنگاران جوان همراه باشید.
پیامبر نقاش کیست؟
مشهور است که مانی بن فاتک به سال ۲۱۶ میلادی در قریه‌ای در ناحیه بابل زاده شد.
پدرش پتگ نام داشت، او را از مردمان ناحیه همدان دانسته اند و گویند که مادرش مریم از خاندان اشراف بود.
وی پیام آور آئینی بود که سالیان کهن در ایران زمین و قسمت‌هایی از اروپا و از شرق تا چین گسترش پیدا کرده بود و از آئین وی با نام ماندایی (مانویت) یاد میشود.
مانی در سال ۲۲۸ م. ادعای رسالت کرد و برای تبلیغ خود به سرزمین‌های مختلف رفت.
وی برای تبلیغ دین خود به آسیای میانه نیز سفر کرد.
پس از بیست سال در زمان بهرام اول به ایران بازگشت.
وی به سال ۲۴۳ م. هنگام تاجگذاری شاپور اول نزد او آمد و وی را به دین خود دعوت کرد. شاه از او استقبال کرد او نیز کتابی به پهلوی ساسانی نوشت و آن را شاپورگان نامید.
این پادشاه با مانی دشمنی کرد و او را در سال ۲۷۴ م به قتل رساند.
بسیاری او را به اشتباه پیامبر دوم زرتشتیان می‌خوانند، در حالی که او دارای مکتب جدا گانه‌ای بود.
هرچند که او از بسیاری از عقاید و افکار زرتشت استفاده میکرد، مانی به خدای زرتشتیان یعنی اهورا مزدا اعتقاد داشت و همچنین دنیا را همچون زرتشتیان بر پایه نیکی (اهورا مزدا) و بد (انگره مینو) میدید.
ولی باید بدانیم که او در برخی از موارد تفاوت‌های بسیاری با زرتشت و آئین مزدیسنا داشت و آیینش تلفیقی از این دو دین و مسیحیت و بودائیسم داشت.
این آیین روزگاری از غرب چین تا اسپانیا پیروانی داشت، ولی امروزه کاملا منقرض شده است.
در ایران مانی را نقاش و صورتگر خوانده و قهرمان داستان‌ها و تشبیهات شاعرانه دانسته اند.
چرا پیامبر نقاش؟
اصولا مانی به حرفه نقاشی اشتغال نداشت و بیشتر داعیه طبابت داشت و خود را پزشک معرفی میکرد، ولی او مفاهیم ایدئولوژیک آئین خویش را به صورت پرده‌های نقاشی به تصویر می‌کشید تا از این طریق درک آن برای تمام عوام ممکن باشد مشهور‌ترین کتاب مانی آردهنگ که در فارسی ارتنگ و ارژنگ خوانده میشود، سراسر تصویری است.
مانی تمام اساطیر مانوی، داستان آفرینش و اصول اعتقادی آیین خود را در این کتاب به تصویر کشیده است.
از این رو بود که، چون کتب دینی وی حاوی نگاره‌های متعددی بود وی را نقاش دانسته اند و او را پیامبر نقاش نامیده اند.
پیروان مانی
پیروان مانی پس از او مانویت را تبلیغ کردند و حتی آن را به قسمت‌هایی از اروپا و چین گسترش دادند.
بیشتر مانویان در آسیای میانه بودند.
این آیین بر اثر فشار زردشتیان و مسیحیان ضعیف شد و پس از چندی با گسترش اسلام تقریبا از میان رفت.
اقلیت‌هایی از مانویان در مناطقی مانند بوسنی هرزگوین تا قرن‌ها باقی ماندند و سرانجام نابود شدند.
