کتاب «آداب روزه‌داری، احوال روزه‌داران» شامل گزیده‌ای از مجموعه توصیه‌ها، نصایح، مواعظ و تحلیل‌های رهبر انقلاب، یکی از بهترین نمونه‌ها در تبیین دقایق و ظرائف معارف ماه رمضان است که در فرازهایی از بیانات معظّمٌ‌له در ماه‌های رمضان سال‌های 1369 تا 1390 ارائه شده است. در این اثر که به‌اهتمام علیرضا مختارپور قهرودی تدوین و از سوی انتشارات انقلاب اسلامی منتشر شده، ضمن حفظ ترتیب زمانی بیانات معظّمٌ‌له، برای دسترسی آسان‌تر علاقه‌مندان به محورهای مباحث، فهرستی جامع از کلیدها و موضوعات متعدد مندرج در این مجموعه ارائه شده است.
* اینک به مناسبت قرار داشتن در ماه مبارک رمضان، به بیاناتی از رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره مهمترین فایده روزه و درس‌های این ماه شریف اشاره می‌شود:
تقوا؛ مهمترین فایده روزه و دستاورد مجاهدت در مبارزه با نفس
بندگان خدا! همه‌ی شما و خود را به رعایت تقوا و پرهیزکاری توصیه می‌کنم. توشه‌ی انسان برای نشئه‌ی بعد از مرگ، تقواست. سرمایه‌ی انسان برای حرکت صحیح در زندگی نیز تقواست. بزرگ‌ترین فایده‌ی روزه‌گرفتن، تقواست. مهمترین دستاورد مجاهدت و تاش هر انسان در مصاف با نفس و هواهای نفسانی خود، تقواست. پیر و جوان، زن و مرد، از هر قشر و هر گروهی از افراد مؤمن، هر جا هستند، باید همت‌شان کسب تقوا باشد. تقوا در مقابل دشمنان و دشمنی‌ها، مصونیت‌بخش است. تقوا، هدایت کننده است به راه درست و آنچه که مورد رضای خداست.
خودسازی؛ بزرگ‌ترین درس ماه رمضان
آنچه که من به مردم عزیزمان در این خطبه عرض می‌کنم، این است که بزرگ‌ترین درس ماه رمضان، خودسازی است. اولین و مهمترین قدم خودسازی هم این است که انسان به خود و به اخلاق و رفتار خود با نظر انتقادی نگاه کند؛ عیوب خودرا با روشنی و دقت ببیند و سعی در برطرف کردن آنها داشته باشد. این از عهده‌ی خود ما برمی‌آید و این تکلیفی بر دوش ماست.
به مردم عرض می‌کنم: به هم رحم کنید تا خدای متعال به شما رحم کند. کسانی که دستشان باز است، دست تعدی به سمت منافع و مصالح دیگران دراز نکنند. کسانی که زرنگی و هوش و امکانات و قدرت و مسئولیت و توانایی‌های گوناگون فردی و اجتماعی دارند، از این توانایی‌ها در راه تعدی به دیگران استفاده نکنند. خود را بنده‌ی خدا بدانیم؛ در مقابل بقیه‌ی بندگان خدا خود را موظف به همراهی، احسان، نیکی و رعایت انصاف بدانیم؛ آنگاه باران رحمت و فضل خدا بر سر ما خواهد بارید؛ ما را شستشو خواهد داد و برکات خود را بر ما نازل خواهد کرد. البته این وظیفه‌ی همه است؛ اما کسانی که در جامعه تمکن و قدرت و مقام و ثروت و نفوذ کلمه‌ای درمیان مردم دارند. بیش از دیگران در مقابل این بار سنگین – بار خودسازی و محدود کردن قوای خود از تجاوز به دیگران – مسئول هستند.
