سرویس مذهبی افکار- در زمان حضرت رسول (صلى الله عليه و آله ) شخصى داخل مسجد شد و گفت: يا رسول الله! به من قرآن بياموز، حضرت او را به يكى از يارانش سپرد. او دست اين تازه وارد را گرفت و به گوشه اى از مسجد برد و براى آن شخص سوره زلزال را تلاوت نمود و آن را به او ياد داد، تا رسيد به آيه:
«فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره و من یعمل مثقال ذرة شراً یره»
هر کس به مقدار ذره اى کار خیر یا شرى انجام دهد،(در روز قیامت) آن را خواهد دید.
شخص تازه وارد کمى به فکر فرو رفت. و رو به معلم کرد و گفت: آیا این جمله، از جانب خداست؟ معلم گفت: بلى.
گفت بس است، من درس خود را از همین آیه گرفتم. اکنون که ریز و درشت کارهاى مخفى و آشکار ما در این جهان حساب دارد، تکلیفم روشن شد! این جمله براى زندگى من کافى است، من رفتم. خداحافظ و از مسجد خارج شد.
معلم با تعجب، خدمت حضرت رسول خدا(صلى الله علیه و آله) آمد و گفت: یا رسول الله! این شاگرد امروز خیلى کم حوصله بود. حتى نگذاشت من بیش از یک سوره کوچک براى او بخوانم و گفت: در خانه اگر کس است یک حرف بس است! من درسم را گرفتم و رفتم!
پیامبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: او به مقام فقاهت و شناخت عمیقى که باید برسد، رسید!
جلوه هاى تقوا،ص ۱۸۴.
