آیت الله جوادی آملی در نخستین جلسه درس اخلاق پنجشنبه های خود در سال جدید که در نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار گردید، با اشاره به ماه پرفضیلت رجب و آمادگی انسان برای ورود به شهرالله بیان داشت: ماه پربرکت رجب را به همه شما تهنیت عرض میکنیم از ذات اقدس الهی مسئلت میکنیم همه ایام مخصوصاً این سه ماه پربرکت رجب و شعبان و شهرالله را برای همه خیر و رحمت و برکت قرار بدهد و آن توفیق را عطا کند که انسان به عنوان ضیف و مهمان این خاندان وارد صحنه قیامت شود.
وی در ادامه به شرح جمله قصار ۳۱ نهج البلاغه حضرت امیرعلیه السلام پرداخت و اظهار داشت:
خدای سبحان در قرآن ما را به ایمان دعوت کرده است. از حضرت امیر سؤال کردند که ایمان چیست؟
حضرت در اینجا می فرماید «الاِْیمَانُ عَلَی أَرْبَعِ دَعَائِمَ: عَلَی الصَّبْرِ، وَالْیقِینِ، وَالْعَدْلِ، وَالْجِهَادِ»؛ ایمان چهار عنصر محوری دارد که آن عناصر چهارگانه عبارت است از صبر و بردباری از یک طرف، یقین از طرف دیگر، عدل از طرف سوم و جهاد از طرف چهارم.
وی ادامه داد: در لغت ایمان به معنای اعتقاد و عقیده قلبی نیست «آمن» یعنی «دخل فی المأمن» کسی که وارد دژ و حصن و قلعه شد میگویند «آمَنَ» چون عقیده باعث حفظ انسان در دنیا و آخرت است.
معظمله اذعان داشت: وجود مبارک حضرت امیر انسان را تشریح میکند تا آدم بدانند که در کجا مشکل دارد تا ان را رفع کند، اینکه خدا قرآن را به عنوان شفا معرفی کرده است و اینکه وجود مبارک حضرت امیر، رسول گرامی را طبیب معرفی کرده است برای این است که اینها این صحنه را خوب تشریح میکنند، بیماریها را مشخص میکنند، درمان این بیماری ها را هم بازگو میکنند.
آیت الله جوادی آملی ابراز داشت: قرآن میگوید این استادی که در حوزه یا دانشگاه است وقتی در فضای جامعه یا در فضای حوزه و دانشگاه راه میرود باید طوری باشد که مثل نور همه از او بهره ببرند، کدام طلبه یا دانشجوست که وقتی استادِ باعمل را ببیند به او اقتدا نکند! اینکه میگویند جهاد نفس، جهاد اکبر است این تشبیه نیست، تمثیل نیست، یک واقعیتی است، یک زنگ درونی است، یک جنگی است بین اندیشه و انگیزه انسان که هوس، شهوت و غضب یک چیز میخواهد اما عقل عملی چیز دیگری میخواهد. این جنگ هست. در این مبارزه اگر هوس پیروز شد این عقل را به اسارت میگیرد در نتیجه از عقلِ اسیر کاری ساخته نیست لذا فرد میشود عالِم بیعمل.
وی با اشاره به آیات قرآن کریم بیان داشت: کار حرام اینطوری نیست که با گذشت زمان اثرش از بین برود، ممکن نیست کسی خلاف بکند و آبرویش نرود! بعضیها ترس از جهنم دارند، بعضیها شوق به بهشت دارند، بعضیها برتر از اینها فکر میکنند از مولایشان خجالت میکشند که گناه کنند، بعضیها هیچ کدام از این سه امر نیستند فقط از آبرویشان میترسند فرمود، لااقل در دنیا نه بیراهه برو نه آبروی کسی را ببر! اول امر که ذات اقدس الهی ما را از جهنم نترساند؛ دراین چند آیه سوره علق که اول نازل شد اصلاً سخن از جهنم نیست.