کلمه "رحمن" به معنای مبالغه و شدت رحم و مهربانی و گستردگی و شمول رحمت است. از کاربرد فراوان دو صفت "رحمن" و "رحیم" در قرآن استفاده می شود که رحمانیت درباره همه ی مخلوقات و رحیمیت مربوط به انسان و موجودات مکلف است.
خداوند رحمت را بر خود واجب کرده، "کتب ربکم علی نفسه الرحمة" و رحمت او بر همه چیز سایه گسترده. "ورحمتی وسعت کلّ شی‌ء".
همچنین پیامبر و کتاب او مایه رحمت برای تمام جهانیان است:" رحمةً للعالمین".
آفرینش و پرورش او بر اساس رحمت است واگر عقوبت نیز می دهد، از روی لطف است. بخشیدن گناهان و قبول توبه ی بندگان و عیب پوشی از آنان و فرصت دادن برای جبران اشتباهات، همه از مظاهر رحمت و مهربانی اوست.
منبع: کتاب پرتویی از نور1 حجت الاسلام والمسلمین قرائتی
