اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.
امام باقر (ع) می فرمایند:
شَکَتِ الکَعبَةُ اِلَى اللّه‌ِ ما تَلقى مِن اَنفاسِ المُشرِکینَ، فَاَوحَى اللّه‌ُ اِلَیها: اَن قَرّى یا کَعبَةُ، فَاِنّى اُبدِلُکَ بِهِم قَوما یَتَخَلَّلونَ بِقُضبانِ الشَّجَرِ. فَلَمّا بَعَثَ اللّه‌ُ مُحَمَّدا صلى‌الله‌علیه‌و‌آله اَوحى اِلَیهِ مَعَ جَبرَئیلَ بِالسِّواکِ وَالخِلالِ
کعبه از زجرى که از بوى بد نفس هاى مشرکین مى کشید، به درگاه خداوند شکایت نمود، خداوند به آن وحى کرد، تو را مژده باد که به جاى اینان کسانى را جایگزین مى کنم که با شاخه هاى درخت خلال مى کنند. هنگامى که خداوند حضرت محمد (ص) را مبعوث فرمود، توسط جبرئیل سفارش مسواک و خلال کردن را به او وحى کرد.
منبع: محاسن، ج 2، ص 558، ح 924
